- spontanicznie
- przysłów. od spontaniczny
Reagować spontanicznie.
Śmiać się spontanicznie.
Witać kogoś spontanicznie.
Słownik języka polskiego . 2013.
spontanicznie
Look at other dictionaries:
spontanicznie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób spontaniczny; odruchowo, samorzutnie, żywiołowo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zachowywać się, reagować spontanicznie. Zaprotestować spontanicznie. Okazywać spontanicznie uczucia. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
papier — 1. pot. Być na wariackich papierach; mieć wariackie papiery a) «mieć dokumenty stwierdzające ograniczoną poczytalność na skutek choroby psychicznej, być uznawanym za chorego psychicznie»: Justce wszystko wolno, bo była w zakładzie i ma „wariackie … Słownik frazeologiczny
śmiać się — 1. Czyjeś oczy się śmieją; oczy się komuś śmieją; (ktoś ma) śmiejące się oczy «czyjeś oczy mają wesoły wyraz»: Schwytał ją za kołnierz i wydobył z dna rozpaczy na jasność słoneczną. Oczy mu się śmieją i nieustannie gada. Śmiech jego jest wyraźny… … Słownik frazeologiczny
zejść — 1. Zejść, schodzić na bezdroża, na manowce «zacząć postępować źle, nieuczciwie»: Orędzie fatimskie tchnie miłością Serca Matki, które jest zawsze otwarte dla dziecka, nieustannie mu towarzyszy, zawsze o nim myśli, nawet wtedy, gdy dziecko schodzi … Słownik frazeologiczny
żywioł — 1. Być, znaleźć się, czuć się, poczuć się w swoim żywiole a) «czuć się, poczuć się gdzieś dobrze, swobodnie»: Stewardzi zaczęli roznosić kielichy napełnione szampanem. Kapitan promieniał. Był w swoim żywiole, rozdając ze swej dwumetrowej… … Słownik frazeologiczny
improwizacja — ż I, DCMs. improwizacjacji; lm D. improwizacjacji (improwizacjacyj) 1. «komponowanie utworu muzycznego lub literackiego na poczekaniu, spontanicznie (często pod wpływem wzruszenia lub na zadany temat), wygłaszanie mowy, wypowiedzi bez żadnego… … Słownik języka polskiego
reagować — ndk IV, reagowaćguję, reagowaćgujesz, reagowaćguj, reagowaćował 1. «zachowywać się w określony sposób w odpowiedzi na czyjeś postępowanie, w związku z jakąś sytuacją, zdarzeniami; dawać do poznania, że się coś dostrzega» Reagować żywo,… … Słownik języka polskiego
sam — I + sama, samo, sami, odm. jak przym. 1. «zaimek wskazujący na to, że dana osoba lub rzecz występuje, działa we własnej osobie, samodzielnie, bez niczyjej pomocy» Sam to zrobiłem. Sam się zdecydował na to. Dziecko samo odrobiło lekcje. Talerz sam … Słownik języka polskiego
wyrachowany — wyrachowanyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. wyrachować (p.) wyrachowany w użyciu przym. «nie postępujący bezinteresownie, spontanicznie, pamiętający zawsze o wyciągnięciu korzyści dla siebie; świadczący o czyimś wyrachowaniu» Wyrachowany… … Słownik języka polskiego
żywioł — m IV, D. u, Ms. żywiołole; lm M. y 1. «siła przyrody i jej przejaw; wszelka siła, substancja, której nie ożywia, którą nie kieruje świadomość; w filozofii starożytnej: każdy z elementów tworzącej świat materii: ogień, woda, powietrze, ziemia»… … Słownik języka polskiego
