Dziecko spotulniało.
Ktoś spotulniał po odbyciu kary.
Słownik języka polskiego . 2013.
ogon — 1. Koński ogon «uczesanie kobiece, w którym dość długie włosy są ujęte wysoko i związane z tyłu przy samej głowie»: Miała orzechowe oczy i długi koński ogon. W. Kowalewski, Bóg. 2. Wlec się, iść, zostawać, znajdować się w ogonie a) «nie… … Słownik frazeologiczny
spokornieć — dk III, spokorniećeję, spokorniećejesz, spokorniećej, spokorniećniał, spokorniećeli «stać się pokornym, uległym; spotulnieć» Wygrzeczniał i spokorniał … Słownik języka polskiego
ton — I m IV, D. u, Ms. tonnie; lm M. y 1. fiz. muz. «dźwięk wywołany przez drgania harmoniczne proste jakiegoś źródła dźwięku; potocznie w lm: melodia, dźwięki czegoś, jakiegoś instrumentu» Spiżowe tony dzwonów. Tony skrzypiec, fortepianu. Tony muzyki … Słownik języka polskiego
inaczej śpiewać [zaśpiewać] — {{/stl 13}}{{stl 33}} zmienić ton lub treść wypowiedzi; spotulnieć :{{/stl 33}}{{stl 10}}Zmusić, przekonać kogoś, by inaczej śpiewał. Inaczej zaśpiewasz, jak wezwę ojca do szkoły! {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spuścić z tonu — {{/stl 13}}{{stl 7}} zmniejszyć swoje wymagania, przestać się wymądrzać, stać się pokornym; spokornieć, spotulnieć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spuścił z tonu, kiedy przedstawiono mu dowody winy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
