- sprężystość
- ż V, DCMs. \sprężystośćści, blmrzecz. od sprężystya) w zn. 1:
Sprężystość piłki.
b) w zn. 2:Sprężystość kota.
Sprężystość ruchów.
c) w zn. 3:Sprężystość działania.
Słownik języka polskiego . 2013.
sprężystość
Look at other dictionaries:
sprężystość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. sprężystośćści, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. sprężysty: Sprężystość materaca. Sprężystość chodu. Sprężystość administracji. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Michał Życzkowski — (12 April 1930 in Kraków – 24 May 2006 in Kraków) was a Polish technician, professor and doctor honoris causa of the Cracow University of Technology, full member of Polish Academy of Sciences and Polish Academy of Learning, Foreign Corresponding… … Wikipedia
Упругость — Свойство физических тел восстанавливать свою форму после прекращения воздействия на них внешних сил. Источник: Словарь архитектурно строительных терминов свойство тела восстанавливать свою форму и объём после прекращения действия внешних сил… … Строительный словарь
elastyczność — ż V, DCMs. elastycznośćści, blm «zdolność powracania ciał do pierwotnego kształtu i wymiarów po usunięciu obciążenia wywołującego odkształcenie; sprężystość» Elastyczność mięśni, płuc. Elastyczność tkaniny, skóry. ∆ techn. Elastyczność silnika… … Słownik języka polskiego
falistość — ż V, DCMs. falistośćści, blm 1. rzecz. od falisty w zn. 1 Falistość powierzchni blachy, tektury. Falistość włosów. ∆ techn. Falistość wełny, włókien «sprężystość, rozciągliwość wełny, włókien, umożliwiająca spilśnianie, kędzierzawienie, układanie … Słownik języka polskiego
gibkość — ż V, DCMs. gibkośćści, blm «giętkość, sprężystość; zwinność» Gibkość postaci. Wyróżniać się gibkością … Słownik języka polskiego
prężność — ż V, DCMs. prężnośćści, blm 1. «sprężystość, elastyczność, giętkość» Prężność ciała, mięśni, kręgosłupa. Prężność czyjegoś ruchu. Prężność stali. przen. «zdolność do intensywnego, sprawnego działania; energia, sprawność, dynamiczność, żywotność»… … Słownik języka polskiego
sztywnieć — ndk III, sztywniećeję, sztywniećejesz, sztywniećej, sztywniećniał, sztywniećeli «stawać się sztywnym, tracić sprężystość, giętkość; drętwieć, twardnieć» Ręce, nogi sztywnieją z zimna. Przewody gumowe sztywniały od mrozu. przen. «stawać się… … Słownik języka polskiego
wiotczeć — ndk III, wiotczećeje, wiotczećczał «stawać się wiotkim, tracić jędrność, sprężystość» Mięśnie wiotczeją. Skóra wiotczeje … Słownik języka polskiego
zesztywnieć — dk III, zesztywniećeję, zesztywniećejesz, zesztywniećej, zesztywniećniał, zesztywniećeli, zesztywniećniały, zesztywniećniali 1. «stać się sztywnym, stracić elastyczność, sprężystość; zdrętwieć» Palce zesztywniałe z zimna. Bielizna zesztywniała na … Słownik języka polskiego
