- stanowczość
- ż V, DCMs. \stanowczośćści, blmrzecz. od stanowczy
Stanowczość charakteru.
Stanowczość decyzji, polecenia.
Stanowczość w postępowaniu.
Stanowczość rodziców w stosunku do dzieci.
Słownik języka polskiego . 2013.
stanowczość
Look at other dictionaries:
stanowczość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. stanowczośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} bycie stanowczym, cecha ludzi stanowczych; kategoryczność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stanowczość kroku, decyzji. Stanowczość w postępowaniu. Zdobyć się na stanowczość.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
basta — ndm «wyraz kończący jakąś wypowiedź, podkreślający jej stanowczość (zwykle w wyrażeniu i basta), lub wyrażający nakaz zakończenia jakiejś sprawy; koniec, kwita» Nie zapłacę więcej i basta. Basta, dyskusja zamknięta! Chłop potęgą jest i basta.… … Słownik języka polskiego
determinacja — ż I, DCMs. determinacjacji, blm 1. «niezłomne postanowienie, stanowczość, zdecydowanie» Determinacja w postępowaniu. Odrzucić z determinacją propozycję. 2. «bierne poddanie się wypadkom; rezygnacja» Z determinacją znosić upokorzenia. 3. filoz.… … Słownik języka polskiego
kategoryczny — «nie dopuszczający sprzeciwu, zastrzeżeń, stanowczy, zdecydowany; wyrażający czyjąś stanowczość» Kategoryczna wypowiedź. Kategoryczny rozkaz. Kategoryczne żądanie. Kategoryczny ton. ∆ filoz. Imperatyw kategoryczny «w etyce Kanta: bezwarunkowy… … Słownik języka polskiego
koniec — m II, D. końca; lm M. końce, D. końców 1. «punkt, linia, płaszczyzna ograniczająca, kończąca coś; brzeg, skraj, kraniec, czubek» Koniec ołówka, laski. Stanąć na końcu deski. ◊ Szary koniec «ostatnie miejsce, zwłaszcza przy stole; osoby siedzące… … Słownik języka polskiego
skończyć — dk VIb, skończyćczę, skończyćczysz, skończ, skończyćczył, skończyćczony 1. «doprowadzić coś do końca, zakończyć jakąś czynność; ukończyć» Skończyć pracę, rozmowę, sprzątanie. Skończyć czytanie książki, pisanie listu a. skończyć książkę, list. ∆… … Słownik języka polskiego
szlus — posp. «wyraz kończący jakąś wypowiedź, podkreślający jej stanowczość lub wyrażający nakaz zakończenia jakiejś sprawy; koniec, kwita, basta» Żadnych dyskusji, powiedziałem i szlus. ‹niem.› … Słownik języka polskiego
tyle — + m. os. tylu; D. tylu (z rzeczownikami w lp tylko: tyle), CMs. tylu, B. ż. rzecz.=M., m. os.=D., N. tylu a. tyloma 1. «zaimek liczebny wskazujący, zastępujący liczebniki główne lub nawiązujący do nich» Nie mam tylu kopert. Tyle mogę ci dać. Tyle … Słownik języka polskiego
zdecydowanie — I n I 1. rzecz. od zdecydować. 2. «świadomość powzięcia decyzji co do swego postępowania; stanowczość, pewność siebie» Postępować ze zdecydowaniem. Ruchy pełne zdecydowania. zdecydowanie się rzecz. od zdecydować się. II 1. «w sposób zdecydowany,… … Słownik języka polskiego
autorytatywność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. autorytatywnośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miarodajność, wiarygodność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Autorytatywność opinii, wypowiedzi. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
