- swawolić
- ndk VIa, \swawolićlę, \swawolićlisz, \swawolićol, \swawolićlił1. «bawić się wesoło, dokazywać, figlować; psocić»
Dzieci swawolą na podwórzu.
2. przestarz. «nadużywać swobody, postępować samowolnie»
Słownik języka polskiego . 2013.
swawolić
Look at other dictionaries:
swawolić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, swawolićlę, swawolićli {{/stl 8}}{{stl 7}} dokazywać, psocić, figlować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Swawolić na zabawie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
baraszkować — ndk IV, baraszkowaćkuję, baraszkowaćkujesz, baraszkowaćkuj, baraszkowaćował «bawić się dokazując; zbytkować, swawolić» Dzieci baraszkowały z ojcem … Słownik języka polskiego
broić — ndk VIa, broję, broisz, brój, broił «płatać figle; dokazywać, swawolić, psocić; dawniej też: czynić coś złego, dopuszczać się wybryków» Dzieci broiły na podwórku. Bezkarnie broić … Słownik języka polskiego
dokazywać — ndk VIIIa, dokazywaćzuję, dokazywaćzujesz, dokazywaćzuj, dokazywaćywał 1. forma ndk czas. dokazać (p.) 2. «bawić się wesoło, zachowywać się zbyt swobodnie, płatać figle; swawolić, zbytkować, szaleć» Dokazywać wesoło, ochoczo. Dokazywali jak małe… … Słownik języka polskiego
figlować — ndk IV, figlowaćluję, figlowaćlujesz, figlowaćluj, figlowaćował «bawić się, dokazywać, swawolić» Figlujące dziecko. Figlować z kolegami, z psem … Słownik języka polskiego
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
gzić się — ndk VIa, gżę się, gzisz się, gzij się, gził się 1. «o niektórych zwierzętach: biegać z bólu spowodowanego ukąszeniami gzów; niespokojnym zachowaniem ujawniać popęd płciowy; zaspokajać popęd płciowy» 2. wulg. «swawolić, zbytkować, zalecać się,… … Słownik języka polskiego
harcować — ndk IV, harcowaćcuję, harcowaćcujesz, harcowaćcuj, harcowaćował 1. «wyprawiać harce; dokazywać, swawolić, skakać, hasać» Harcować na koniu. Chłopcy harcujący na łące. 2. daw. «odbywać harce przed bitwą» … Słownik języka polskiego
łeb — m IV, D. łba, C. łbu, Ms. łbie; lm M. łby 1. «głowa zwierzęcia, szczególnie dużego» Łeb konia, krowy. ∆ Kocie łby «bruk ułożony z okrągłych, nietłuczonych kamieni» □ Koń ma duży łeb, niech się martwi. 2. «pogardliwie, rubasznie lub potocznie o… … Słownik języka polskiego
rozswawolić się — dk VIa, rozswawolić sięlę się, rozswawolić sięlisz się, rozswawolić sięol się, rozswawolić sięlił się «zacząć na dobre swawolić; rozdokazywać się, rozbrykać się» Dzieci rozswawoliły się … Słownik języka polskiego
