szczypać

szczypać
ndk IX, \szczypaćpię, \szczypaćpiesz, szczyp, \szczypaćał, \szczypaćany - rzad. szczypnąć dk Va, \szczypaćnę, \szczypaćniesz, \szczypaćnij, \szczypaćnął, \szczypaćnęła, \szczypaćnęli, \szczypaćnięty, \szczypaćnąwszy
1. «o ludziach: ściskać, zwykle krótko i boleśnie, chwyciwszy kogoś za skórę końcami palców, paznokciami; o zwierzętach: ściskać kleszczami, dziobem itp.»

Szczypać kogoś w policzek.

Szczypać (kogoś) lekko, delikatnie.

◊ Oczy kogoś szczypią, szczypie kogoś w oczach; kogoś szczypią policzki, szczypie kogoś skóra, język itp. «ktoś odczuwa swędzenie, pieczenie, ostry ból w oczach, w policzkach, w jakimś miejscu skóry, języka»
przen. (tylko ndk w 3 os.) «wywoływać u kogoś uczucie swędzenia, pieczenia, ostrego, kłującego bólu; kłuć, piec, gryźć»

Dym szczypie w oczy.

Mróz szczypie w uszy, w twarz.

Kogoś szczypie lekarstwo w język.

2. «zwykle o zwierzętach: skubać, zrywać coś (np. gryźć trawę)»

Gęsi szczypią trawę.

Koń ledwie szczypnął siana.

szczypać się - rzad. szczypnąć się
1. «szczypać jeden drugiego»

Dokazujące dzieciaki szczypały się w policzki.

2. «szczypać siebie»

Szczypał się po rękach, żeby się upewnić, że nie śni.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • szczypać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, szczypaćpię, szczypaćpie, szczypaćany {{/stl 8}}– szczypnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, szczypaćnę, szczypaćnie, szczypaćnij, szczypaćnął, szczypaćnęli, {{/stl 8}}uszczypać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • szczypać się — I – szczypnąć się, uszczypać się, uszczypnąć się {{/stl 13}}{{stl 7}} szczypać siebie samego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szczypać się w policzek. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}szczypać się II {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • szczypać się — Mieć wątpliwości lub skrupuły; być wstydliwym, zażenowanym, lub czuć się nieswojo Eng. To have doubts or scruples; to be bashful, embarrassed, or uncomfortable …   Słownik Polskiego slangu

  • szczypnąć — → szczypać …   Słownik języka polskiego

  • poszczypywać — ndk VIIIa, poszczypywaćpuję, poszczypywaćpujesz, poszczypywaćpuj, poszczypywaćywał, poszczypywaćywany 1. «szczypać od czasu do czasu, wielokrotnie; szczypać ukradkiem» Poszczypywać dziewczęta. przen. «sprawiać wrażenie czegoś kłującego, piekącego …   Słownik języka polskiego

  • Szczypta — Nom polonais de sens incertain, mais qui semble devoir être rattaché au verbe szczypac (= pincer), le nom szczypta désignant une pincée (de sel par exemple) …   Noms de famille

  • kąsać — ndk I, kąsaćam, kąsaćasz, kąsaćają, kąsaćaj, kąsaćał, kąsaćany «szarpać zębami, ciąć żądłem; gryźć» Pies kąsa. Komary kąsają. przen. a) «o mrozie, zimie, wietrze: szczypać, powodować ból» Dokuczał ludziom ostry, kąsający mróz. b) «dokuczać,… …   Słownik języka polskiego

  • podskubywać — ndk VIIIa, podskubywaćbuję, podskubywaćbujesz, podskubywaćbuj, podskubywaćywał, podskubywaćywany 1. forma ndk czas. podskubać (p.) 2. posp. «obmacywać, szczypać (dziewczynę, kobietę)» …   Słownik języka polskiego

  • skubać — ndk IX, skubaćbię, skubaćbiesz, skub, skubaćał, skubaćany skubnąć dk Va, skubaćnę, skubaćniesz, skubaćnij, skubaćnął, skubaćnęli, skubaćnięty, skubaćnąwszy 1. «chwytając coś lekko pociągać, szarpać, targać» Ze zdenerwowania skubał wąsy, brodę.… …   Słownik języka polskiego

  • smykać — ndk I, smykaćam, smykaćasz, smykaćają, smykaćaj, smykaćał, smykaćany smyknąć dk Va, smykaćnę, smykaćniesz, smykaćnij, smykaćnął, smykaćnęła, smykaćnęli, smykaćnięty, smykaćnąwszy 1. pot. «oskubywać, szczypać, rwać coś (zwykle kłosy, źdźbła,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”