szczypce — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. szczypcepiec || szczypceców {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ręczny przyrząd złożony z dwóch zaciskających się szczęk, służący do chwytania i przytrzymywania przedmiotów;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rak — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż IIa, Mc. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} słodkowodny skorupiak żyjący przy brzegach rzek lub zbiorników wodnych, wśród korzeni i pod kamieniami; mający duże szczypce i pancerz;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
imadło — n III, Ms. imadłodle; lm D. imadłodeł 1. «uchwyt do przytrzymywania przedmiotów podczas obróbki; ma dwie stalowe szczęki regulowane za pomocą śruby lub innego urządzenia» Imadło maszynowe, ręczne. Imadła kowalskie, stolarskie. Chwycić, ująć coś w … Słownik języka polskiego
kleszcze — blp, D. kleszczeczy (kleszczeczów) 1. «przyrząd lub narzędzie do chwytania przedmiotów, najczęściej w postaci 2 dźwigni ze szczękami połączonymi przegubowo; szczypce, cęgi» Kleszcze do rwania zębów. Kleszczami chwycił rozpalony pręt. ∆ Kleszcze… … Słownik języka polskiego
kolczykownica — ż II, DCMs. kolczykownicacy; lm D. kolczykownicaic zootechn. «szczypce do kolczykowania zwierząt domowych» … Słownik języka polskiego
kombinerki — blp, D. kombinerkirek «szczypce uniwersalne o płaskich szczękach, przystosowane również do przecinania drutu» … Słownik języka polskiego
rak — m III, D. a, N. rakkiem; lm M. i 1. B.=D. «Astacus, nieduży jadalny skorupiak z rodziny o tej samej nazwie, podrzędu raków chodzących (raków właściwych); gnieździ się w wodzie wśród korzeni drzew przybrzeżnych lub pod kamieniami; w Polsce… … Słownik języka polskiego
szczypczyki — blp, D. szczypczykików «małe szczypce; także: pinceta» Szczypczyki jubilerskie, chirurgiczne … Słownik języka polskiego
węgiel — m I, D. węgielgla 1. blm «skała osadowa, organiczna, o barwie od brunatnej do czarnej, powstała (głównie w górnym karbonie, permie i trzeciorzędzie) z resztek substancji roślinnych, z domieszek produktów ich rozkładu oraz z substancji… … Słownik języka polskiego
čipčiai — ×čìpčiai (l. szczypce) sm. pl. (2) Jnš žnyplės: Paduok čipčiùs, reikės anglių įsidėt Všk. Čipčiai žvakėms gesyti LTI148–149 … Dictionary of the Lithuanian Language
