- śmiecie
- n I, blmprzestarz. «rzeczy wyrzucone, resztki czegoś, odpadki»
Na podłodze walało się pełno śmiecia.
przen. «o rzeczach lichych, tandetnych, nic nie wartych»Wyprzedaż różnego śmiecia.
Słownik języka polskiego . 2013.
śmiecie
Look at other dictionaries:
swoje śmiecie — {{/stl 13}}{{stl 7}} miejsce, w którym się mieszka, z którego się pochodzi, np. dom, kraj, miejscowość, ojczyzna : {{/stl 7}}{{stl 10}}Być, znaleźć się na swoich śmieciach. Wrócić na swoje śmiecie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
śmieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. śmiecia; lm M. śmieci || śmiecie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niepotrzebny, bezużyteczny, przeznaczony do wyrzucenia (lub wyrzucony) przedmiot, resztka czegoś, odpadek;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brud — m IV, D. u, Ms. brudzie; lm M. y 1. zwykle blm «każde zanieczyszczenie (np. pył, kurz, błoto) osiadłe na czymś; brak czystości» Brud na rękach, na ubraniu, na meblach. Smugi brudu na czymś. Warstwa brudu. Coś jest czarne od brudu. Obmyć, oczyścić … Słownik języka polskiego
czyścić — ndk VIa, czyszczę, czyścisz, czyść, czyścił, czyszczony 1. «robić czystym, usuwać brud, śmiecie, odpadki itp.» Czyścić dywany, garnki, obuwie. Czyścić poplamioną odzież. Czyścić zęby szczoteczką. Czyścić nasiona, zboże. 2. «powodować… … Słownik języka polskiego
poczyścić — dk VIa, poczyścićczyszczę, poczyścićcisz, poczyścićczyść, poczyścićcił, poczyścićczyszczony «usunąć brud, śmiecie, odpadki itp. z wielu rzeczy, z wielu miejsc po kolei» Poczyścić buty. Poczyścić srebra, klamki … Słownik języka polskiego
pojemnik — m III, D. a, N. pojemnikkiem; lm M. i 1. «naczynie, zbiornik określonej pojemności służące do pomiaru objętościowego cieczy» 2. «naczynie lub zbiornik do gromadzenia i czasowego przechowywania ciał ciekłych, materiałów sypkich lub drobnych… … Słownik języka polskiego
powymiatać — dk I, powymiataćam, powymiataćasz, powymiataćają, powymiataćaj, powymiataćał, powymiataćany «usunąć, wymieść wiele czegoś skądś, kolejno, jedno po drugim; wymieść coś z wielu miejsc» Powymiatać śmiecie, kurz … Słownik języka polskiego
rozwiać — dk Xb, rozwiaćwieję, rozwiaćwiejesz, rozwiaćwiej, rozwiaćwiał, rozwiaćwiali a. rozwiaćwieli, rozwiaćwiany rozwiewać ndk I, rozwiaćam, rozwiaćasz, rozwiaćają, rozwiaćaj, rozwiaćał, rozwiaćany 1. «wiejąc roznieść, rozrzucić coś w różne miejsca, na… … Słownik języka polskiego
rozwlec — dk XI, rozwlecwlokę (rozwlecwlekę), rozwlecwleczesz, rozwlecwlecz, rozwlecwlókł (rozwlecwlekł), rozwlecwlokła (rozwlecwlekła), rozwlecwlekli, rozwlecwleczony, rozwlecwlókłszy (rozwlecwlekłszy) rozwlekać ndk I, rozwlecam, rozwlecasz, rozwlecają,… … Słownik języka polskiego
ssać — ndk IX, ssę, ssiesz, ssij, ssał, ssany 1. «pić wyciągając z czegoś płyn ustami, zwłaszcza o młodych ssakach i niemowlętach; pić mleko z piersi matki» Dać dziecku ssać pierś. Ssać lemoniadę przez słomkę. ∆ Ssać cukierek, pastylkę «trzymać w ustach … Słownik języka polskiego
