świergotać

świergotać
ndk IX, \świergotaćoczę (\świergotaćocę), \świergotaćoczesz (\świergotaćocesz), \świergotaćocz, \świergotaćał
«o ptakach: wydawać krótkie, wysokie dźwięki; ćwierkać»

Ptaki świergotały na drzewach.

◊ Wróble o czymś (na dachu) świergocą «wszyscy o czymś już dobrze wiedzą, wszyscy o tym mówią»
przen. «o dzieciach, młodych kobietach: mówić wesoło, pieszczotliwie, szczebiotać»

Dzieci świergotały bez przerwy.

Nie świergocz mi nad uchem.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • świergotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, świergotaćoczę || świergotaćocę, świergotaćocze || świergotaćoce {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o ptakach: wydawać urywane, wysokie, czyste dźwięki (brzmiące mniej więcej jak:… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • świergotać — (Już) wróble (na dachu) świergocą o czymś zob. wróbel …   Słownik frazeologiczny

  • ćwierkać — ndk I, ćwierkaćam, ćwierkaćasz, ćwierkaćają, ćwierkaćaj, ćwierkaćał ćwierknąć dk Va, ćwierkaćnę, ćwierkaćniesz, ćwierkaćnij, ćwierkaćnął, ćwierkaćnęła, ćwierkaćnęli, ćwierkaćnąwszy «świergotać, wołać ćwir, ćwir» Wróble ćwierkają na dachu. Ptaszek …   Słownik języka polskiego

  • rozświergotać się — dk IX, rozświergotać sięoczę (rozświergotać sięocę) się, rozświergotać sięoczesz (rozświergotać sięocesz) się, rozświergotać sięocz się, rozświergotać sięał się «zacząć głośno świergotać; rozćwierkać się» Rozświergotały się wróble w zaroślach.… …   Słownik języka polskiego

  • szczebiotać — ndk IX, szczebiotaćoczę (szczebiotaćocę), szczebiotaćoczesz (szczebiotaćocesz), szczebiotaćocz 1. «o ptakach: wydawać miły głos; ćwierkać, świergotać, świegotać, śpiewać» 2. «o dzieciach, młodych kobietach: mówić pieszczotliwie; paplać,… …   Słownik języka polskiego

  • świegotać — ndk IX, świegotaćoczę (świegotaćocę), świegotaćoczesz (świegotaćocesz), świegotaćocz, świegotaćał → świergotać …   Słownik języka polskiego

  • świergolić — ndk VIa, świergolićlę, świergolićlisz, świergolićol, świergolićlił rub. → świergotać …   Słownik języka polskiego

  • świergotanie — n I rzecz. od świergotać …   Słownik języka polskiego

  • zaświergotać — dk IX a. I, zaświergotaćocze a. zaświergotaćoce (a. zaświergotaćota), zaświergotaćocz (a. zaświergotaćotaj), zaświergotaćał «o niektórych ptakach: odezwać się świergotem, zacząć świergotać; zaćwierkać» Zaświergotały ptaki na drzewach …   Słownik języka polskiego

  • ćwierkać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ćwierkaćam, ćwierkaća, ćwierkaćają {{/stl 8}}– ćwierknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, ćwierkaćnę, ćwierkaćnie, ćwierkaćnij, ćwierkaćnął, ćwierkaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} o niektórych ptakach, wyjątkowo o… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”