szczebiotać

szczebiotać
ndk IX, \szczebiotaćoczę (\szczebiotaćocę), \szczebiotaćoczesz (\szczebiotaćocesz), \szczebiotaćocz
1. «o ptakach: wydawać miły głos; ćwierkać, świergotać, świegotać, śpiewać»
2. «o dzieciach, młodych kobietach: mówić pieszczotliwie; paplać, trajkotać»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • szczebiotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, szczebiotaćoczę || szczebiotaćoce, szczebiotaćocze || szczebiotaćoce {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w odniesieniu do ptaków: wydawać cieniutki, przyjemny głos; ćwierkać : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • щебетать — щебечу, щебет, укр. щебетати, др. русск. щьбьтати, цслав. щьбьтати, словен. ščǝbèt м., род. п. betа болтовня, лепет , ščǝbǝtati, tа̑m щебетать, болтать, беседовать , ščebljati, ljȃm шептать, лепетать , чеш. štěbet щебет , štěbetati щебетать …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • ćwierkać — ndk I, ćwierkaćam, ćwierkaćasz, ćwierkaćają, ćwierkaćaj, ćwierkaćał ćwierknąć dk Va, ćwierkaćnę, ćwierkaćniesz, ćwierkaćnij, ćwierkaćnął, ćwierkaćnęła, ćwierkaćnęli, ćwierkaćnąwszy «świergotać, wołać ćwir, ćwir» Wróble ćwierkają na dachu. Ptaszek …   Słownik języka polskiego

  • kwilić — ndk VIa, kwilićlę, kwilićlisz, kwil, kwilićlił 1. «płakać cicho i żałośnie, popłakiwać (zwykle o dzieciach)» Niemowlę kwiliło w łóżeczku. 2. «o ptakach: wydawać głos, wywodzić trele; ćwierkać, szczebiotać, śpiewać» Skowronek, słowik kwili …   Słownik języka polskiego

  • rozszczebiotać — dk IX, rozszczebiotaćoczę (rozszczebiotaćocę), rozszczebiotaćoczesz (rozszczebiotaćocesz), rozszczebiotaćocz, rozszczebiotaćał, rozszczebiotaćany, rzad. I, rozszczebiotaćam, rozszczebiotaćasz, rozszczebiotaćają, rozszczebiotaćaj żart. «zwykle o… …   Słownik języka polskiego

  • szczebiotliwy — szczebiotliwywi «lubiący szczebiotać, skłonny do szczebiotu, szczebioczący; mający cechy szczebiotu» Szczebiotliwa dziewczyna. Szczebiotliwe dziecko. Szczebiotliwy głos …   Słownik języka polskiego

  • świergotać — ndk IX, świergotaćoczę (świergotaćocę), świergotaćoczesz (świergotaćocesz), świergotaćocz, świergotaćał «o ptakach: wydawać krótkie, wysokie dźwięki; ćwierkać» Ptaki świergotały na drzewach. ◊ Wróble o czymś (na dachu) świergocą «wszyscy o czymś… …   Słownik języka polskiego

  • ćwierkać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ćwierkaćam, ćwierkaća, ćwierkaćają {{/stl 8}}– ćwierknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, ćwierkaćnę, ćwierkaćnie, ćwierkaćnij, ćwierkaćnął, ćwierkaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} o niektórych ptakach, wyjątkowo o… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ferwor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. ferwororze, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} uniesienie, przejęcie, zapał, żarliwość : {{/stl 7}}{{stl 10}}Robić coś w ferworze. Wpaść w ferwor. W ferworze walki. Szczebiotać, opowiadać z ferworem. <łac.>… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • miłośnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} z miłością, okazując miłość, wyrażając miłość; czule : {{/stl 7}}{{stl 10}}Miłośnie spoglądać na siebie. Miłośnie przytulać się. Miłośnie szczebiotać. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”