Wróble ćwierkają na dachu.
Ptaszek ćwierknąwszy odleciał.
Dziewczynka ćwierkała bez przerwy.
Nie ćwierkaj mi nad uchem.
Słownik języka polskiego . 2013.
ćwierkać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ćwierkaćam, ćwierkaća, ćwierkaćają {{/stl 8}}– ćwierknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, ćwierkaćnę, ćwierkaćnie, ćwierkaćnij, ćwierkaćnął, ćwierkaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} o niektórych ptakach, wyjątkowo o… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ćwierkać — (Już) wróble (na dachu) ćwierkają o czymś zob. wróbel … Słownik frazeologiczny
ćwierknąć — → ćwierkać … Słownik języka polskiego
upojenie — Do upojenia «bez miary, zapamiętale, do przesytu»: Widziałem cię wczoraj, jak ćwierkałeś w bramie z Bohdanem. Możesz z nim ćwierkać do upojenia, twoja rzecz, ale do mnie nie przyłaź. A. Minkowski, Szaleństwo. Nocami czytałem do upojenia, za dnia… … Słownik frazeologiczny
ćwierkanie — n I rzecz. od ćwierkać Ćwierkanie wróbli … Słownik języka polskiego
gaworzyć — ndk VIb, gaworzyćrzę, gaworzyćrzysz, gaworzyćorz, gaworzyćrzył 1. «o niemowlętach: wydawać pierwsze dźwięki będące zalążkiem mowy artykułowanej» 2. «gwarzyć, gawędzić» Wieczorem gaworzyli przed kominkiem. Szli śmiejąc się i gaworząc. przen. «o… … Słownik języka polskiego
kwilić — ndk VIa, kwilićlę, kwilićlisz, kwil, kwilićlił 1. «płakać cicho i żałośnie, popłakiwać (zwykle o dzieciach)» Niemowlę kwiliło w łóżeczku. 2. «o ptakach: wydawać głos, wywodzić trele; ćwierkać, szczebiotać, śpiewać» Skowronek, słowik kwili … Słownik języka polskiego
rozćwierkać się — dk I, rozćwierkać sięka się, rozćwierkać sięają się, rozćwierkać sięał się «zwykle o ptaku: zacząć głośno, bez przerwy ćwierkać; rozświergotać się» Wróble rozćwierkały się … Słownik języka polskiego
rozkwilić się — dk VIa, rozkwilić sięlę się, rozkwilić sięlisz się, rozkwilić siękwil się, rozkwilić sięlił się rzad. rozkwilać się ndk I, rozkwilić sięam się, rozkwilić sięasz się, rozkwilić sięają się, rozkwilić sięaj się, rozkwilić sięał się 1. «zwykle o… … Słownik języka polskiego
szczebiotać — ndk IX, szczebiotaćoczę (szczebiotaćocę), szczebiotaćoczesz (szczebiotaćocesz), szczebiotaćocz 1. «o ptakach: wydawać miły głos; ćwierkać, świergotać, świegotać, śpiewać» 2. «o dzieciach, młodych kobietach: mówić pieszczotliwie; paplać,… … Słownik języka polskiego
