Święcenia kapłańskie.
Święcenia niższe, wyższe.
Przyjąć, otrzymać święcenia.
Słownik języka polskiego . 2013.
świecenie — ↨ świecenie się n I rzecz. od świecić (się) … Słownik języka polskiego
bioluminescencja — ż I, DCMs. bioluminescencjacji, blm «świecenie niektórych gatunków ryb, owadów, pierwotniaków i in., wywołane utlenianiem się lucyferyny w ich organizmach lub w osiadłych w nich bakteriach» … Słownik języka polskiego
chemiluminescencja — ż I, DCMs. chemiluminescencjacji, blm chem. «wytwarzanie się energii świetlnej, świecenie ciał podczas niektórych reakcji chemicznych, bez wydzielania ciepła» Chemiluminescencja fosforu, próchna … Słownik języka polskiego
diakon — m IV, DB. a, Ms. diakonnie; lm M. diakonni, DB. ów 1. «w kościele katolickim i prawosławnym: osoba mająca święcenie diakonatu» 2. «w kościele protestanckim: pastor zajmujący się akcją charytatywną» 3. «we wczesnym chrześcijaństwie: pomocnik… … Słownik języka polskiego
fluorescencja — ż I, DCMs. fluorescencjacji; lm D. fluorescencjacji (fluorescencjacyj) fiz. «rodzaj luminescencji; samorzutne, krótkotrwałe świecenie ciał następujące prawie natychmiast po pochłonięciu promieniowania (ok. 10 8 s), wykorzystywane w lampie… … Słownik języka polskiego
fosforescencja — ż I, DCMs. fosforescencjacji, blm 1. «świecenie ciał wywołane uprzednim naświetlaniem i trwające po jego ustaniu» 2. «zjawisko jednolitego świecenia powierzchni wód morskich spowodowane przez niektóre bakterie nocoświetlika lub pewne gatunki… … Słownik języka polskiego
gasić — ndk VIa, gaszę, gasisz, gaś, gasił, gaszony «powodować, że coś gaśnie, przestaje się palić; przerywać, tłumić palenie się, płonięcie, świecenie czegoś» Gasić ogień, pożar. Gasić lampę, świecę, światło. ∆ Gasić motor, silnik «wyłączać motor,… … Słownik języka polskiego
iskra — ż IV, CMs. iskrze; lm D. iskier «rozżarzona cząstka płonącego ciała, oderwana od całości» Iskry z płonącego polana. Snop iskier. ∆ Iskra elektryczna «rodzaj wyładowania elektrycznego, krótkotrwały prąd elektryczny przepływający przez gaz,… … Słownik języka polskiego
jarzenie — n I, blm fiz. «emisja promieniowania elektromagnetycznego zachodząca pod wpływem innych rodzajów energii niż energia cieplna; luminescencja, zimne świecenie» … Słownik języka polskiego
luminancja — ż I, DCMs. luminancjacji, blm fiz. «wielkość fotometryczna charakteryzująca świecenie źródeł światła (i oświetlanych przez nie przedmiotów) w danym kierunku» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
