świstać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa a. VIIIa, świszczę || świstaćam, świszcze || świstaća, świszczą || świstaćają, świstaćany {{/stl 8}}– świsnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, świstaćnę, świśnie, świśnij, świstaćnął, świstaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
fiukać — ndk I, fiukaćam, fiukaćasz, fiukaćają, fiukaćaj, fiukaćał, fiukaćany fiuknąć dk Va, fiukaćnę, fiukaćniesz, fiukaćnij, fiukaćnął, fiukaćnęła, fiukaćnęli, fiukaćnąwszy, pot. «wydawać gwizd; gwizdać, świstać» Lokomotywa fiuknęła. Ptaki fiukają w… … Słownik języka polskiego
poświstywać — ndk VIIIa, poświstywaćtuję, poświstywaćtujesz, poświstywaćtuj, poświstywaćywał 1. «świstać, gwizdać z cicha, z przerwami; od czasu do czasu wydawać świst» Poświstywać wesoło. Poświstywali na konie. Poświstywała przez sen. 2. «machać, poruszać… … Słownik języka polskiego
świsnąć — dk Va, świsnąćnę, świśniesz, świśnij, świsnąćnął, świsnąćnęła, świsnąćnęli, świśnięty, świsnąćnąwszy 1. forma dk czas. świstać (p.) 2. pot. «chwycić coś ukradkiem, skraść, ukraść» Kto mi świsnął ołówek? 3. pot. «uderzyć, trzasnąć» Świsnąć kogoś… … Słownik języka polskiego
świstanie — n I rzecz. od świstać … Słownik języka polskiego
świszczeć — ndk VIIb, świszczećczę, świszczećczysz, świszcz, świszczećczał, świszczećczeli → świstać w zn. 1 ◊ Pędzić, mknąć, wywijać czymś itp. aż w uszach świszczy, aż powietrze świszczy (w uszach) «pędzić, mknąć, wywijać czymś bardzo szybko, ze świstem» … Słownik języka polskiego
świsnąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}świstać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}świsnąć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} ukraść coś komuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kto mi świsnął… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świszczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, świszczećczę, świszczećczy, świszczećczał, świszczećczeli {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać świst; świstać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wiatr świszczy w ruinach zamczyska. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
