- taktowny
- \taktownyni, \taktownyniejszy1. «odznaczający się taktem - umiejętnością zachowania się»
Taktowny krytyk.
Taktowna pani domu.
2. «świadczący o czyimś takcie»Taktowna uwaga.
Taktowne zachowanie.
Słownik języka polskiego . 2013.
taktowny
Look at other dictionaries:
taktowny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, taktownyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odznaczający się taktem, pełen taktu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Taktowny człowiek. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dyplomata — m odm. jak ż IV, CMs. dyplomataacie; lm M. dyplomataaci, DB. dyplomatatów «mąż stanu zajmujący się polityką zagraniczną państwa, członek placówki lub misji dyplomatycznej» przen. «człowiek zręczny w postępowaniu, taktowny, układny» ‹łac. z gr.› … Słownik języka polskiego
dyplomatyczny — dyplomatycznyni 1. «dotyczący dyplomacji, odnoszący się do dyplomacji lub dyplomatów, należący do dyplomacji» Stosunki dyplomatyczne. Przedstawiciele dyplomatyczni. Wiza, nota dyplomatyczna. Służba dyplomatyczna. Kariera dyplomatyczna. Język… … Słownik języka polskiego
dżentelmen — m IV, DB. a, Ms. dżentelmennie; lm M. dżentelmenni, DB. ów «mężczyzna dobrze wychowany, taktowny, rycerski, umiejący się zachować w każdej sytuacji; także mężczyzna wytworny, elegancko ubrany» Postępek niegodny dżentelmena. ‹ang.› … Słownik języka polskiego
dżentelmeneria — ż I, DCMs. dżentelmeneriarii «sposób zachowania właściwy dżentelmenowi, zgodny z zasadami dobrego wychowania, taktowny» Dżentelmeneria starszego pana … Słownik języka polskiego
dżentelmeński — dżentelmeńskiscy «dotyczący dżentelmena, właściwy dżentelmenowi; grzeczny, taktowny, dobrze ułożony» Dżentelmeński sposób bycia. po dżentelmeńsku «w sposób właściwy dżentelmenowi, taktownie, grzecznie» Zachować się po dżentelmeńsku … Słownik języka polskiego
grzeczność — ż V, DCMs. grzecznośćści 1. blm «taktowny, delikatny, świadczący o dobrym wychowaniu stosunek do ludzi; uprzejmość; także: posłuszne, spokojne zachowanie się dziecka» Nadskakująca, sztuczna, uprzedzająca, wyszukana, zdawkowa grzeczność.… … Słownik języka polskiego
miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość … Słownik języka polskiego
taktownie — taktownieej «w sposób taktowny, z taktem» Zachowywać się, postępować taktownie. Zwrócić komuś taktownie uwagę … Słownik języka polskiego
żeby — 1. «spójnik (używany także z zakończeniami osobowymi: żebym, żebyś, żebyśmy, żebyście) łączący ze zdaniem nadrzędnym zdanie podrzędne» a) «wyrażające cel tego, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym; aby» Spotkali się, żeby szczerze porozmawiać. Trzeba… … Słownik języka polskiego
