- taktownie
- \taktownieej«w sposób taktowny, z taktem»
Zachowywać się, postępować taktownie.
Zwrócić komuś taktownie uwagę.
Słownik języka polskiego . 2013.
taktownie
Look at other dictionaries:
taktownie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., taktownieej {{/stl 8}}{{stl 7}} z taktem, właściwie, delikatnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Umieć się taktownie zachowywać. Taktownie odmówić. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
człowiek — m III, DB. a, W. u a. (podniośle) człowiekecze, N. człowiekkiem; lm p. ludzie 1. «Homo sapiens, istota żywa z rodziny człowiekowatych, z rzędu naczelnych wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna… … Słownik języka polskiego
dyplomatycznie — dyplomatycznieej «zręcznie, sprytnie, ostrożnie; układnie, taktownie» Postępować, zachować się dyplomatycznie … Słownik języka polskiego
dyskretnie — dyskretnieej 1. «zachowując milczenie, tajemnicę» Milczeć dyskretnie. 2. «w sposób nie rzucający się w oczy, z umiarem; nieznacznie, ledwo widocznie; taktownie» Wyjść dyskretnie. Pytać dyskretnie o kogoś. Malować się dyskretnie … Słownik języka polskiego
dżentelmeński — dżentelmeńskiscy «dotyczący dżentelmena, właściwy dżentelmenowi; grzeczny, taktowny, dobrze ułożony» Dżentelmeński sposób bycia. po dżentelmeńsku «w sposób właściwy dżentelmenowi, taktownie, grzecznie» Zachować się po dżentelmeńsku … Słownik języka polskiego
niezręcznie — «w sposób niezręczny; nieudolnie, niezgrabnie, niezdarnie» Niezręcznie się poruszać, kłaniać. przen. «niezbyt taktownie, niewłaściwie, niestosownie; kłopotliwie, żenująco» Niezręcznie się odezwać. Rozmowa wypadła niezręcznie … Słownik języka polskiego
nijako — 1. «w sposób niczym się nie wyróżniający» Pisze nijako. Ubierać się nijako. 2. pot. «niezbyt dobrze (pod względem samopoczucia), niepewnie, niewyraźnie» Czuć się nijako. Nijako komuś na duszy. 3. pot. «niezręcznie, niestosownie, niezbyt… … Słownik języka polskiego
upomnieć — dk VIIa, upomniećnę, upomniećnisz, upomniećnij, upomniećniał, upomniećnieli, upomniećniany upominać ndk I, upomniećam, upomniećasz, upomniećają, upomniećaj, upomniećał, upomniećany «zwrócić komuś uwagę, przywołać kogoś do porządku; przypomnieć… … Słownik języka polskiego
dyplomata — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIa, CMc. dyplomataacie; lm M. dyplomataaci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} urzędnik państwowy zajmujący się dyplomacją, np. ambasador, attaché {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dyplomatka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. dyplomatkatce; lm D. dyplomatkatek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kobieta zajmująca się dyplomacją {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} kobieta… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
