tarczka

tarczka
ż III, CMs. \tarczkaczce; lm D. \tarczkaczek
1. bot. «część zarodka nasienia przylegająca do bielma, spełniająca ważne funkcje fizjologiczne w czasie kiełkowania ziarna»
2. ogr. «kawałek kory ściętej razem z pączkiem (oczkiem) w celu przeszczepienia go z drzewa szlachetnego na pęd dziczki»
3. zool. «cienka płytka kostna, rogowa albo szeregi zachodzących na siebie płytek, pokrywające powierzchnię (lub jej część) ciała niektórych zwierząt, np. węży»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • klapka — ż III, CMs. klapkapce; lm D. klapkapek 1. «mała klapa» a) w zn. 2: Płaszczyk z klapkami, kieszeń z klapkami. b) w zn. 3: ∆ Klapka telefoniczna «w telekomunikacji sygnalizator optyczny z tarczką, której opadnięcie sygnalizuje przepływ prądu przez… …   Słownik języka polskiego

  • lizak — m III, D. a, N. lizakkiem; lm M. i 1. «duży (często płaski, kolisty) cukierek osadzony na patyku» Dzieci lizały lizaki. 2. pot. żart. «rodzaj okrągłej tarczy osadzonej na trzonku, używanej przez służbę drogową (policję, kolejarzy itp.) do… …   Słownik języka polskiego

  • tarcznik — m III, DB. a, N. tarcznikkiem; lm M. i zool. tarczniki «Diaspididae, rodzina pluskwiaków, której samice charakteryzują się zredukowanymi czułkami, zanikłymi odnóżami i mają ciało okryte tarczką; są groźnymi szkodnikami roślin uprawnych» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”