trudzić

trudzić
ndk VIa, \trudzićdzę, \trudzićdzisz, trudź, \trudzićdził, \trudzićdzony
książk. «narażać kogoś na trud, fatygę, powodować zmęczenie; zabierać czas swoimi sprawami; męczyć, nużyć, fatygować»

Nie chcieć kogoś trudzić.

Trudzić kogoś jakąś sprawą.

trudzić się «robić coś z dużym wysiłkiem, wysilać się dla dokonania czegoś, ciężko pracować; męczyć się»

Trudził się nad rozwiązaniem zadania.

Trudzić się całe życie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • trudzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, trudzićdzę, trudzićdzi, trudź, trudzićdzony {{/stl 8}}{{stl 7}} wymagać od kogoś trudu, zmuszać kogoś do wysiłku, zajmować kogoś swoimi sprawami; narażać na trud, męczyć, nużyć, fatygować : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • trudzić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wykonywać coś z trudem, z dużym nakładem pracy, pracować nad czymś wymagającym sporego wysiłku; mozolić się, męczyć się, biedzić się nad czymś, ślęczeć nad czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trudzić się nad przygotowaniem czegoś,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • męczyć — ndk VIb, męczyćczę, męczyćczysz, męcz, męczyćczył, męczyćczony 1. «zadawać komuś męki, torturować kogoś, sprawiać cierpienia fizyczne lub moralne, znęcać się nad kimś» Męczyć zwierzęta. 2. «powodować zmęczenie, sprawiać przykrość, wyczerpywać,… …   Słownik języka polskiego

  • bezowocnie — przysłów. od bezowocny Trudzić się bezowocnie …   Słownik języka polskiego

  • dulczeć — ndk VIIb, dulczećczę, dulczećczysz, dulcz, dulczećczał, dulczećczeli pot. «trudzić się, ślęczeć nad czymś; przebywać gdzieś z konieczności» Dulczeć nad książką. Dulczeć w pustym mieszkaniu …   Słownik języka polskiego

  • fatygować — ndk IV, fatygowaćguję, fatygowaćgujesz, fatygowaćguj, fatygowaćował, fatygowaćowany «narażać kogoś na fatygę, zmęczenie; trudzić» Fatygować kogoś czymś. ◊ Fatygować kogoś do siebie «zwrot grzecznościowy: prosić, aby ktoś przyszedł» fatygować się… …   Słownik języka polskiego

  • mocować — ndk IV, mocowaćcuję, mocowaćcujesz, mocowaćcuj, mocowaćował, mocowaćowany «przytwierdzać coś do czegoś; umocowywać, przymocowywać» Mocować kołki w ścianie. Mocować przedmiot w obrabiarce. Hak mocujący. Nakrętka, śruba mocująca. mocować się 1.… …   Słownik języka polskiego

  • mozolić się — ndk VIa, mozolić sięlę się, mozolić sięlisz się, mozolić sięzól się (mozolić sięol się), mozolić sięlił się «robić coś z wielkim trudem, wysiłkiem; trudzić się, wysilać się, męczyć się» Długo się mozolił, zanim otworzył zamek. Mozolić się nad… …   Słownik języka polskiego

  • myśl — ż V, DCMs. myślli; lm MD. myślli 1. «czynność, funkcja, praca umysłu, zdolność myślenia; proces poznawczy, myślenie; władza psychiczna poznawcza, rozum, umysł; świadomość, pamięć» Bieg, tok, nurt myśli. Zaprzątać czymś myśl. Coś nie może wyjść z… …   Słownik języka polskiego

  • nienadaremnie — «nie na próżno, nie na darmo» Trudzić się nienadaremnie. Zabiegać o coś nienadaremnie. Zginąć nienadaremnie …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”