- ubłocić
- dk VIa, \ubłocićcę, \ubłocićcisz, ubłoć, \ubłocićcił, \ubłocićcony«ubrudzić, pochlapać, powalać błotem; zostawić ślady błota na czymś»
Ubłocić (sobie) ubranie.
Ubłocone buty.
Ubłocić podłogę.
ubłocić się1. «ubrudzić, pochlapać, powalać sobie błotem ubranie, obuwie»W tym miejscu można się zawsze ubłocić.
Przechodząc przez kałużę strasznie się ubłocili.
2. «zostać ubłoconym»Buty się ubłocą przy takiej pogodzie.
Słownik języka polskiego . 2013.