uczynić

uczynić
dk VIa, \uczynićnię, \uczynićnisz, uczyń, \uczynićnił, \uczynićniony
książk. «wykonać, zrobić, zdziałać coś, dokonać czegoś; popełnić, sprawić, wyrządzić coś»

Uczynić ruch ręką.

Uczynić wiele dobrego.

Uczynić szkodę.

Uczynić komuś krzywdę.

Uczynić propozycję.

Życie uczyniło go ostrożnym.

Przykre przeżycia uczyniły ją nieufną wobec ludzi.

Uczynił go swoim zastępcą.

◊ Uczynić zadość czemuś «spełnić jakieś warunki, sprostać jakimś wymaganiom»
uczynić się książk. «stać się, zrobić się, powstać»

Uczynił się krzyk, hałas.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • uczynić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}czynić{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}czynić – uczynić postępy; zrobić [i syn.] krok w tył [i syn.] {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • uczynić — czemuś zadość zob. zadość 2 …   Słownik frazeologiczny

  • czynić – uczynić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}honor {{/stl 13}}{{stl 7}} zaszczycić, wyróżnić kogoś, przynosić komuś zaszczyt : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czy zechce pan uczynić mi honor i przyjąć moje zaproszenie? {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • czynić – uczynić zadość — {{/stl 13}}{{stl 8}}{czemuś} {{/stl 8}}{{stl 7}} spełniać jakieś wymagania, warunki, ustalenia itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zjawili się wszyscy, czyniąc zadość dobrym obyczajom. Uczynić zadość postanowieniom traktatu. Syn uczynił zadość życzeniom… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • czynić – uczynić postępy — {{/stl 13}}{{stl 7}} uzyskiwać coraz lepsze wyniki w jakiejś dziedzinie; osiągać coraz wyższy poziom; podnosić swoje kwalifikacje, rozwijać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przez miesiąc uczynił znaczne postępy w nauce. Uczeni czynią postępy w badaniach …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wzmocnić — dk VIa, wzmocnićnię, wzmocnićnisz, wzmocnićnij, wzmocnićnił, wzmocnićniony wzmacniać ndk I, wzmocnićam, wzmocnićasz, wzmocnićają, wzmocnićaj, wzmocnićał, wzmocnićany 1. «uczynić mocniejszym, dodać komuś lub czemuś sił; umocnić, pokrzepić»… …   Słownik języka polskiego

  • zabezpieczyć — dk VIb, zabezpieczyćczę, zabezpieczyćczysz, zabezpieczyćpiecz, zabezpieczyćczył, zabezpieczyćczony zabezpieczać ndk I, zabezpieczyćam, zabezpieczyćasz, zabezpieczyćają, zabezpieczyćaj, zabezpieczyćał, zabezpieczyćany 1. «uczynić bezpiecznym nie… …   Słownik języka polskiego

  • zaostrzyć — dk VIb, zaostrzyćrzę, zaostrzyćrzysz, zaostrzyćostrz, zaostrzyćrzył, zaostrzyćrzony zaostrzać ndk I, zaostrzyćam, zaostrzyćasz, zaostrzyćają, zaostrzyćaj, zaostrzyćał, zaostrzyćany 1. «ostrząc, strugając nadać czemuś ostry koniec, uczynić coś… …   Słownik języka polskiego

  • zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film …   Słownik języka polskiego

  • zwolnić — dk VIa, zwolnićnię, zwolnićnisz, zwolnićnij, zwolnićnił, zwolnićniony zwalniać ndk I, zwolnićam, zwolnićasz, zwolnićają, zwolnićaj, zwolnićał, zwolnićany 1. «zmniejszyć szybkość, tempo czegoś, uczynić wolniejszym» Zwolnić kroku. Zwalniać bieg… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”