- uparcie
- \uparcieej«z uporem, uporczywie»
Iść uparcie naprzód.
Milczeć uparcie.
Obserwować kogoś uparcie.
Słownik języka polskiego . 2013.
uparcie
Look at other dictionaries:
uparcie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} z uporem, z zaciętością; uporczywie, nieustępliwie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oskarżony uparcie obstawał przy swojej wersji wydarzeń. Uparcie twierdziła, że ma rację. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sroka — 1. Chwytać, łapać, trzymać itp. dwie sroki (kilka srok) za ogon «zajmować się naraz kilkoma rzeczami, chcieć załatwić jednocześnie kilka spraw»: Jak pan zamierza godzić prowadzenie tak wielkiej firmy z prezesowaniem izbie gospodarczej? Trudno też … Słownik frazeologiczny
sroka — ż III, CMs. sroce; lm D. srok «Pica pica, ptak z rodziny krukowatych, o czarno białym upierzeniu, odznaczający się długim ogonem, żywiący się owadami, pisklętami, ślimakami itp., mający skłonność do gromadzenia błyszczących przedmiotów; w Polsce… … Słownik języka polskiego
milczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, milczećczę, milczećczy, milczećczał, milczećczeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w odniesieniu do człowieka: nie odzywać się, nic nie mówić, nie rozmawiać; w odniesieniu do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bronić się — przed czymś rękami i nogami «bronić się przed czymś uparcie, rozpaczliwie, używając wszelkich możliwych sposobów obrony»: Książę broni się przed małżeństwem rękami i nogami. M. Brandys, Poniatowski. Bronić się zębami i pazurami zob. ząb 1 … Słownik frazeologiczny
powietrze — 1. Coś wisi, zawisło w powietrzu «pewne symptomy wskazują, że coś zdarzy się lada chwila»: Wojna rosyjsko japońska wisi w powietrzu. J. Parandowski, Niebo. Otóż, proszę państwa, być może to wisi w powietrzu, ale do sporu między Sejmem a… … Słownik frazeologiczny
trzymać się — 1. pot. Coś się kupy nie trzyma; jedno drugiego się nie trzyma «coś się nie wiąże w jednolitą, sensowną, logiczną całość»: Całe to opowiadanie po prostu nie trzyma się kupy. Kultura P 11/1956. – Ja im wcale nie każę strzelać. – No to jak mają… … Słownik frazeologiczny
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
gnat — m IV, D. a, Ms. gnacie; lm M. y 1. posp. «kość» Pies obgryzał gnaty. ◊ Połamać, pogruchotać, poprzetrącać, porachować, policzyć komuś gnaty «pobić kogoś mocno, dotkliwie; zbić kogoś, stłuc» ◊ Nie czuć gnatów «być bardzo zmęczonym fizycznie» ◊… … Słownik języka polskiego
kołatać — ndk IX, kołataćaczę (kołataćacę), kołataćaczesz (kołataćacesz), kołataćacz, kołataćał, rzad. I, kołataćam, kołataćasz, kołataćają, kołataćaj «uderzając w coś, powodować głuchy odgłos; stukać, łomotać» Kołatać do drzwi. Kołatać chodakami o podłogę … Słownik języka polskiego
