usprawiedliwić

usprawiedliwić
dk VIa, \usprawiedliwićwię, \usprawiedliwićwisz, \usprawiedliwićdliw, \usprawiedliwićwił, \usprawiedliwićwiony - usprawiedliwiać ndk I, \usprawiedliwićam, \usprawiedliwićasz, \usprawiedliwićają, \usprawiedliwićaj, \usprawiedliwićał, \usprawiedliwićany
1. «oczyścić kogoś z zarzutów, dowieść czyjejś niewinności, wytłumaczyć kogoś przed kimś»

Usprawiedliwiać czyjeś postępowanie.

Nieznajomość przepisów nie usprawiedliwiała go.

Mówić coś tonem usprawiedliwiającym.

2. «wytłumaczyć, wyjaśnić powód, motywy działania; uzasadnić, umotywować»

Usprawiedliwione żądania, zarzuty.

Usprawiedliwiać swoją nieudolność.

Usprawiedliwiać swoje żądania.

Usprawiedliwiać spóźnienie.

3. częściej ndk «potwierdzać słuszność, trafność czegoś»

Twórczość poety usprawiedliwia przyznaną mu nagrodę.

usprawiedliwić się - usprawiedliwiać się «wytłumaczyć się, oczyścić się z zarzutów»

Usprawiedliwić się z nieobecności na lekcji.

Usprawiedliwiał się, gdyż czuł się winny.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • usprawiedliwiać się – usprawiedliwić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} przedstawić motywy swojego postępowania, tłumaczyć się, oczyszczać się z zarzutów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Usprawiedliwiał się publicznie. Usprawiedliwiać się w czasie rozprawy sądowej. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wytłumaczyć — dk VIb, wytłumaczyćczę, wytłumaczyćczysz, wytłumaczyćmacz, wytłumaczyćczył, wytłumaczyćczony 1. «uczynić coś jasnym, zrozumiałym; wyjaśnić, objaśnić coś» Wytłumaczyć komuś coś dokładnie, jasno, wyczerpująco. Wytłumaczyć komuś zawiły problem. Nie… …   Słownik języka polskiego

  • zrzucić — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… …   Słownik frazeologiczny

  • zrzucać — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… …   Słownik frazeologiczny

  • byt — m IV, D. u, Ms. bycie; lm M. y 1. «całokształt życia; istnienie, życie» Byt człowieka, zwierzęcia. Coś jest sprawą bytu narodowego. Zagadka, zagadnienie bytu. Usprawiedliwić swój byt. ∆ biol. Walka o byt «w teorii doboru naturalnego Darwina… …   Słownik języka polskiego

  • nieobecność — ż V, DCMs. nieobecnośćści, blm «nieznajdowanie się w jakimś miejscu; brak kogoś w jakimś miejscu» Nieobecność ucznia w szkole. Usprawiedliwić swoją nieobecność. Wrócić po długiej nieobecności. ◊ Pod czyjąś nieobecność, w czasie czyjejś… …   Słownik języka polskiego

  • oczyścić — dk VIa, oczyszczę, oczyścićcisz, oczyść, oczyścićcił, oczyszczony oczyszczać ndk I, oczyścićam, oczyścićasz, oczyścićają, oczyścićaj, oczyścićał, oczyścićany «doprowadzić coś do stanu czystości; usunąć z czegoś brud, zanieczyszczenia, śmieci… …   Słownik języka polskiego

  • policzyć — dk VIb, policzyćczę, policzyćczysz, policzyćlicz, policzyćczył, policzyćczony 1. «sprawdzić, ile czegoś jest, dodając do siebie poszczególne jednostki; zliczyć, porachować, zsumować coś» Policzyć coś na maszynie, na liczydłach, na palcach.… …   Słownik języka polskiego

  • usprawiedliwienie — n I 1. rzecz. od usprawiedliwić Powiedzieć coś na swoje usprawiedliwienie. 2. lm D. usprawiedliwienieeń «to, co kogoś usprawiedliwia; w węższym znaczeniu: pisemne wyjaśnienie czyjejś nieobecności gdzieś» Usprawiedliwienie nieobecności ucznia w… …   Słownik języka polskiego

  • wybielić — dk VIa, wybielićlę, wybielićlisz, wybielićbiel, wybielićlił, wybielićlony wybielać ndk I, wybielićam, wybielićasz, wybielićają, wybielićaj, wybielićał, wybielićany 1. «uczynić coś białym, bielszym poddając działaniu środków naturalnych (np.… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”