- ustnie
- «w słowach; za pomocą słów, nie pisma»
Ustnie przekazywane podania, legendy.
Zeznawać ustnie.
Ustnie zawiadomić kogoś o czymś.
Słownik języka polskiego . 2013.
ustnie
Look at other dictionaries:
ustnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} mówiąc (a nie pisząc), werbalnie, słowami, w słowach : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przekazywać ustnie polecenia. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zacytować — dk IV, zacytowaćtuję, zacytowaćtujesz, zacytowaćtuj, zacytowaćował, zacytowaćowany 1. «przytoczyć (ustnie lub na piśmie) czyjąś wypowiedź ustną lub tekst pisany» Zacytować fragment listu, urywek wiersza. Zacytować Mickiewicza. 2. «wymienić… … Słownik języka polskiego
cytować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, cytowaćtuję, cytowaćtuje, cytowaćany {{/stl 8}}– zacytować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dosłownie przytaczać fragmenty innego tekstu, wypowiedzi cudzej … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gęba — 1. pot. (Biec, iść, pójść, lecieć, polecieć itp.) z gębą, z jęzorem, z pyskiem a) «natychmiast powiadomić kogoś o czymś; donieść, naplotkować» b) «iść do kogoś z wymówkami, z awanturą, z krzykiem»: Na drugi dzień Kisiel złapał mnie na ulicy i z… … Słownik frazeologiczny
poczta — żart. Poczta pantoflowa «rozpowszechnianie wiadomości ustnie, w sposób plotkarski»: Wieści o konkursie kursują tu tylko pocztą pantoflową, bo ani radiowęzeł nic o nim nie mówi, ani nie wywieszono propagujących konkurs afiszów. Po prostu 14/1954.… … Słownik frazeologiczny
usta — 1. Być na ustach wszystkich «być powszechnie wspominanym, być przedmiotem rozmów»: Najwyższy czas dowiedzieć się czegoś o słodkiej Penelope Cruz, bo już niedługo będzie na ustach wszystkich. Cosm 7/2000. 2. Coś przechodzi z ust do ust «coś jest… … Słownik frazeologiczny
ankieta — ż IV, CMs. ankietaecie; lm D. ankietaet 1. «kwestionariusz zawierający pytania dotyczące określonego tematu» Wypełnić ankietę. ∆ Ankieta personalna «kwestionariusz zawierający pytania o dane biograficzne jakiejś osoby, wypełniany zwykle na… … Słownik języka polskiego
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
katecheza — ż IV, CMs. katechezazie, blm rel. «nauczanie zasad religii chrześcijańskiej, zwłaszcza ustnie» ‹łac. z gr.› … Słownik języka polskiego
literatura — ż IV, CMs. literaturaurze; lm D. literaturaur 1. «całokształt twórczości piśmienniczej danego narodu, epoki lub całej ludzkości, piśmiennictwo; w węższym znaczeniu (od XIX w.): twórczość artystyczna obejmująca poezję, dramat i prozę, literatura… … Słownik języka polskiego
