utuczyć

utuczyć
dk VIa, \utuczyćczę, \utuczyćczysz, utucz, \utuczyćczył, \utuczyćczony
«uczynić tucznym, powiększyć wagę (zwierzęcia); żartobliwie o ludziach: uczynić opasłym, tęgim»

Utuczyć gęsi kluskami.

Utuczyć wieprzka.

utuczyć się «stać się tłustym, opasłym, upaść się»

Prosiak dobrze się utuczył.

Jedząc tłusto, utuczyła się.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • utuczyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}tuczyć (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • tuczyć się – utuczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zwierzętach: zwiększać wagę ciała, obrastając w mięso, tłuszcz; paść się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drób tuczył się na farmie. Wieprzek szybko się utuczył. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • tuczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, tuczyćczę, tuczyćczy, tuczyćczony {{/stl 8}}– utuczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} intensywnie karmiąc, doprowadzać do szybkiego przyrostu wagi i… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wypaść — I dk Vc, wypaśćpadnę, wypaśćpadniesz, wypaśćpadnij, wypaśćpadł, wypaśćpadłszy wypadać ndk I, wypaśćam, wypaśćasz, wypaśćają, wypaśćaj, wypaśćał 1. «straciwszy punkt oparcia, spadłszy znaleźć się na zewnątrz czegoś, poza czymś; oddzielić się nagle …   Słownik języka polskiego

  • mięsny — 1. «zawierający mięso; przyrządzony z mięsa lub z mięsem» Dania, potrawy, pokarmy mięsne. Konserwy, przetwory mięsne. Farsz mięsny. 2. «dotyczący mięsa jako produktu żywnościowego w masowym przetwórstwie i handlu» Przemysł mięsny. Sklep mięsny.… …   Słownik języka polskiego

  • odkarmić — dk VIa, odkarmićmię, odkarmićmisz, odkarmićkarm, odkarmićmił, odkarmićmiony odkarmiać ndk I, odkarmićam, odkarmićasz, odkarmićają, odkarmićaj, odkarmićał, odkarmićany «odżywić, utuczyć kogoś karmiąc go obficie przez pewien czas» Dobrze odkarmione …   Słownik języka polskiego

  • odpaść — I dk Vc, odpaśćpadnę, odpaśćpadniesz, odpaśćpadnij, odpaśćpadł, odpaśćpadłszy odpadać ndk I, odpaśćam, odpaśćasz, odpaśćają, odpaśćaj, odpaśćał 1. «oddzielić się, oderwać się od miejsca przyczepienia, umocowania; odlecieć, spaść z czegoś» Tynk… …   Słownik języka polskiego

  • opaść — I dk Vc, opadnę, opadniesz, opadnij, opadł, opadłszy opadać ndk I, opaśćam, opaśćasz, opaśćają, opaśćaj, opaśćał, opaśćany 1. «osunąć się z góry na dół» Mgła opada. Głowa opadła mu na poduszki. ◊ Ręce opadają, opadły «już nic nie można zrobić,… …   Słownik języka polskiego

  • podtuczyć — dk VIb, podtuczyćczę, podtuczyćczysz, podtuczyćtucz, podtuczyćczył, podtuczyćczony podtuczać ndk I, podtuczyćam, podtuczyćasz, podtuczyćają, podtuczyćaj, podtuczyćał, podtuczyćany «podkarmić intensywnie, utuczyć zwierzę (żart. człowieka) do… …   Słownik języka polskiego

  • popaść — I dk Vc, popaśćpadnę, popaśćpadniesz, popaśćpadnij, popaśćpadł, popaśćpadłszy popadać ndk I, popaśćam, popaśćasz, popaśćają, popaśćaj, popaśćał 1. «wpaść, dostać się w coś, zostać opanowanym przez coś; pogrążyć się w czymś» Popaść w tarapaty, w… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”