wnieść

wnieść
dk XI, wniosę, wniesiesz, wnieś, wniósł, wniosła, wnieśli, wniesiony, wniósłszy - wnosić ndk VIa, wnoszę, \wnieśćsisz, wnoś, \wnieśćsił, wnoszony
1. «niosąc umieścić kogoś lub coś we wnętrzu, w środku lub na wierzchu czegoś»

Wnieść chorego do karetki.

Wnieść krzesła do pokoju.

Wnieść walizkę na piętro.

Wnieść drabinę na dach.

∆ Wnieść coś (wkład, ziemię, inwentarz) do spółdzielni, spółki, przedsiębiorstwa itp. «przystępując do spółdzielni, spółki, przedsiębiorstwa itp. zainwestować swoje kapitały, mienie, włączyć do wspólnej własności»
∆ Wnieść opłatę, podatek, składkę itp. «uiścić opłatę, podatek, składkę itp.; wpłacić, opłacić»
∆ Wnieść poprawki do czegoś «dokonać w czymś poprawek, poprawić, skorygować coś»
◊ przestarz. Wnieść posag, wiano, wnieść coś w posagu «o kobiecie: przez poślubienie kogoś powiększyć jego majątek o własne kapitały, nieruchomości itp.»
przen.

Świadek nie wniósł do sprawy nic nowego.

Wnieść gdzieś humor, ożywienie, radość, ruch, życie.

2. «przedstawić, przedłożyć komuś coś do rozpatrzenia, załatwienia (zwykle na piśmie)»

Wnieść podanie, skargę, sprzeciw, wniosek, zażalenie.

Wnieść pozew do sądu.

Wnieść sprawę o rozwód.

3. → wnosić

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • wnieść — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wnosić {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wnosić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, wnoszę, wnosićsi, wnoś, wnoszony {{/stl 8}}– wnieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, wniosę, wniesie, wnieś, wniósł, wniosła, wnieśli, wniesiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pownosić — dk VIa, pownosićnoszę, pownosićnosisz, pownosićnoś, pownosićnoszony «wnieść wiele czegoś, wnieść jedno po drugim» Pownosić meble, rzeczy do mieszkania …   Słownik języka polskiego

  • apelacja — ż I, DCMs. apelacjacji; lm D. apelacjacji (apelacjacyj) «odwołanie się od jakiejś decyzji, wyroku do wyższej instancji» Apelacja od wyroku. Prawo apelacji. Wnieść, założyć apelację. ◊ Bez apelacji «bez odwołania, bez dyskusji, bez sprzeciwu;… …   Słownik języka polskiego

  • autopoprawka — ż III, CMs. autopoprawkawce; lm D. autopoprawkawek «poprawka wniesiona przez autora, zwłaszcza przez ustawodawcę, do własnego tekstu» Autopoprawka komisji do projektu ustawy. Wnieść, zgłosić autopoprawkę …   Słownik języka polskiego

  • budżet — [wym. bud żet] m IV, D. u, Ms. budżetecie; lm M. y «zestawienie, plan przewidzianych na przyszły okres dochodów i wydatków; ogół dochodów i wydatków; możliwości wydatkowania» Budżet miesięczny. Podreperować budżet domowy. Przekroczyć, uchwalić… …   Słownik języka polskiego

  • dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …   Słownik języka polskiego

  • odwołanie — n I 1. blm rzecz. od odwołać Odwołanie posła, wysłannika, przedstawiciela. Zarządzenie obowiązuje aż do odwołania. 2. lm D. odwołanieań praw. «zwrócenie się osoby nie akceptującej decyzji władz (sądowych, administracyjnych, dyscyplinarnych) do… …   Słownik języka polskiego

  • oskarżenie — n I 1. rzecz. od oskarżyć Uzasadnione, bezpodstawne oskarżenie. Akt oskarżenia. Świadek oskarżenia. Postawić kogoś w stan oskarżenia. 2. «skarga wniesiona do sądu przez uprawnioną osobę lub organizację, z żądaniem ukarania sprawcy określonego… …   Słownik języka polskiego

  • petycja — ż I, DCMs. petycjacji; lm D. petycjacji (petycjacyj) «pismo zawierające prośbę (zwykle zbiorową), skierowane do władz lub do osób na wyższym stanowisku; podanie» Petycja do rządu. Wnieść, przedstawić, złożyć petycję. Podpisać petycję. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”