współpracować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, współpracowaćcuję, współpracowaćcuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pracować razem z kimś innym, uczestniczyć w czyjejś pracy, działalności : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obydwa… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ściśle — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., ściśleej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób zwarty; ciasno, gęsto : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ściśle przylegać. Ściśle współpracować; zapełniać jakąś przestrzeń. Szyć ściśle. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odłożyć — coś na bok, na stronę «przestać brać coś pod uwagę, przestać się czymś interesować»: „Powinniśmy zaproponować Putinowi, aby odłożyć na bok wzajemną rywalizację i współpracować ze sobą” – mówi były szef amerykańskiej delegacji na rozmowy… … Słownik frazeologiczny
odkładać — Odłożyć coś na bok, na stronę «przestać brać coś pod uwagę, przestać się czymś interesować»: „Powinniśmy zaproponować Putinowi, aby odłożyć na bok wzajemną rywalizację i współpracować ze sobą” – mówi były szef amerykańskiej delegacji na rozmowy… … Słownik frazeologiczny
czynnie — czynnieej 1. «biorąc w czymś udział, działając osobiście» Czynnie współpracować z jakąś organizacją. Czynnie występować przeciw niesprawiedliwości. ◊ Znieważyć czynnie «znieważyć uderzeniem w twarz» 2. «aktywnie, energicznie, żywo, gorliwie»… … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
kolaborować — ndk IV, kolaborowaćruję, kolaborowaćrujesz, kolaborowaćruj, kolaborowaćował «uprawiać kolaborację; dawniej w ogóle: współpracować» Kolaborować z Niemcami faszystowskimi. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
kooperować — ndk IV, kooperowaćruję, kooperowaćrujesz, kooperowaćruj, kooperowaćował «współdziałać, współpracować» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
pewny — a. pewien (tylko w funkcji orzecznika) pewnyni, pewnyniejszy 1. «taki, który niewątpliwie nastąpi; niechybny, zapewniony» Iść na pewną śmierć. Zwycięstwo było prawie pewne. Pewna zguba. Pewne nieszczęście. 2. «o człowieku: godny zaufania, taki,… … Słownik języka polskiego
bezkonfliktowo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. bezkonfliktowy: żyć z sąsiadami bezkonfliktowo. Współpracować bezkonfliktowo. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
