czynnie

czynnie
\czynnieej
1. «biorąc w czymś udział, działając osobiście»

Czynnie współpracować z jakąś organizacją.

Czynnie występować przeciw niesprawiedliwości.

◊ Znieważyć czynnie «znieważyć uderzeniem w twarz»
2. «aktywnie, energicznie, żywo, gorliwie»

Czynnie się czymś zająć.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • czynnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., czynnieej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. czynny w zn. 1.: Czynnie odpoczywać.; w zn. 2.: Czynnie wpływać na bieg wydarzeń. Czynnie uczestniczyć w strajku. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • czynnie — Znieważyć kogoś czynnie zob. znieważyć …   Słownik frazeologiczny

  • znieważyć — kogoś czynnie «spoliczkować kogoś w obecności świadków»: (...) jeden oświadczył, że uważa go za szuję, a drugi czynnie znieważył, to znaczy spoliczkował. S. Milewski, Sprawy …   Słownik frazeologiczny

  • znieważać — Znieważyć kogoś czynnie «spoliczkować kogoś w obecności świadków»: (...) jeden oświadczył, że uważa go za szuję, a drugi czynnie znieważył, to znaczy spoliczkował. S. Milewski, Sprawy …   Słownik frazeologiczny

  • bronić — ndk VIa, bronićnię, bronićnisz, broń, bronićnił, bronićniony 1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku» Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia. Bronić kogoś własną piersią. Bronić fortecy, miasta, kraju,… …   Słownik języka polskiego

  • azotniak — m III, D. u, Ms. azotniakkiem, blm chem. «mineralny nawóz azotowy, zawierający średnio ok. 20% azotu i ok. 65% czynnie działającego wapnia; stosowany przed siewem» …   Słownik języka polskiego

  • czyn — m IV, D. u, Ms. czynnie; lm M. y «postępek, uczynek; dzieło» Czyn chwalebny, piękny; czyn haniebny, karygodny. Sądzić ludzi z czynów. Rycerz sławny ze swych czynów. ∆ Czyn społeczny «praca dla dobra ogółu wykonywana honorowo, często w celu… …   Słownik języka polskiego

  • miłosierdzie — n I, blm «współczucie okazywane komuś czynnie; zmiłowanie się nad kimś, litość» Miłosierdzie dla rannego. Mieć miłosierdzie nad kimś. Okazać komuś miłosierdzie. Prosić, błagać miłosierdzia a. o miłosierdzie. ∆ Siostra miłosierdzia «członkini… …   Słownik języka polskiego

  • mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… …   Słownik języka polskiego

  • znieważyć — dk VIb, znieważyćżę, znieważyćżysz, znieważyćważ, znieważyćżył, znieważyćżony znieważać ndk I, znieważyćam, znieważyćasz, znieważyćają, znieważyćaj, znieważyćał, znieważyćany «ubliżyć komuś, zachować się względem kogoś w sposób obraźliwy; zelżyć… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”