wstręt

wstręt
m IV, D. -u, Ms. \wstrętęcie
1. blm
«bardzo silne uczucie niechęci wobec czegoś lub kogoś; odraza, obrzydzenie»

Chorobliwy, fizyczny wstręt.

Instynktowny, mimowolny, nieprzezwyciężony wstręt.

Dreszcz, odruch wstrętu.

Uczucie wstrętu.

Maskować wstręt.

Nabrać wstrętu.

Przemagać wstręt.

Odwracać się ze wstrętem.

Patrzeć na kogoś ze wstrętem.

Czuć, mieć, żywić do kogoś, czegoś wstręt.

2. daw. «przeszkoda, trudność»
dziś tylko we fraz. Robić, czynić komuś wstręty «utrudniać coś komuś, przeszkadzać w działaniu»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • wstręt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. wstręcie {{/stl 8}}{{stl 7}} silne uczucie obrzydzenia, odrazy wobec czegoś lub kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chorobliwy, instynktowny wstręt. Wstręt do pająków. Nabrać wstrętu do kogoś. Odwracać się ze… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wstręt — Robić komuś wstręty zob. robić 8 …   Słownik frazeologiczny

  • brzydzić — ndk VIa, brzydzićdzę, brzydzićdzisz, brzydzićdzony rzad. «budzić w kim wstręt, niechęć do czego» Brzydził ją ten pijak. brzydzić się «czuć wstręt, odrazę do kogo, czego» Brzydzić się kłamstwem. Brzydziła się pijaków. Brzydził się tym leniuchem.… …   Słownik języka polskiego

  • organiczny — 1. «należący do świata zwierzęcego lub roślinnego, będący częścią składową organizmów żywych, właściwy organizmom żywym lub z nich pochodzący» Świat organiczny Bałtyku. Zanieczyszczenia organiczne wody. ∆ Schorzenia organiczne «choroby, których… …   Słownik języka polskiego

  • rzygać — 1. posp. Rzygać się chce «powiedzenie oznaczające, że ktoś odczuwa wstręt lub niesmak na widok kogoś lub czegoś»: (...) rzygać się chce, jak się patrzy na niego i się jego słucha, i potrafi mówić godzinę i nic nie powiedzieć konkretnego. Roz bezp …   Słownik frazeologiczny

  • abominacja — ż I, DCMs. abominacjacji, blm przestarz. «odraza, obrzydzenie, wstręt» Uczucie abominacji. Wzbudzić w kimś abominację. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • androfobia — ż I, DCMs. androfobiabii, blm med. psych. «chorobliwy wstręt do mężczyzn» ‹gr. + fobia› …   Słownik języka polskiego

  • awersja — ż I, DCMs. awersjasji, blm «niechęć, obrzydzenie, odraza, wstręt» Budzić w kimś awersję. Mieć do czegoś, kogoś awersję. Poczuć, żywić do kogoś awersję. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • bezeceństwo — n III, Ms. bezeceństwowie; lm D. bezeceństwostw książk. «postępowanie, czyn budzące odrazę, wstręt; łajdactwo, niegodziwość» Mówić, popełniać bezeceństwa. Dopuszczać się bezeceństw …   Słownik języka polskiego

  • chorobliwy — «będący objawem choroby, właściwy choremu; nienormalny, przesadny; niezdrowy» Chorobliwy wstręt, lęk. Chorobliwy apetyt. Chorobliwa zazdrość. Chorobliwe podniecenie, zdenerwowanie …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
https://polish.en-academic.com/66737/wstr%C4%99t Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”