Wybujała koniczyna.
Wybujałe chwasty.
Wybujałe drzewo.
Wybujały chłopiec.
Wybujała ambicja, wyobraźnia.
Wybujały temperament.
Słownik języka polskiego . 2013.
wybujały — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, wybujałyali {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nadmiernie wyrośnięty; zbyt wysoki, duży, zbyt bujny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wybujała koniczyna. Wybujałe chwasty. Wybujały chłopiec.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gonny — gonnynniejszy «o drzewach: wysoki i prosty, wyniosły, wybujały, śmigły» Brzozy, graby, sosny gonne. ∆ łow. Trop gonny «trop zwierza uciekającego, gonionego» ∆ Chart gonny «chart szybko biegający, rączy» … Słownik języka polskiego
indywidualizm — m IV, D. u, Ms. indywidualizmzmie, blm 1. «poczucie niezależności i odrębności osobistej; postępowanie odbiegające od ogólnie przyjętych wzorów, rozpowszechnionych sądów, stosowanej praktyki (czasem nie liczące się z normami społecznymi)»… … Słownik języka polskiego
rozrośnięty — rozrośniętyęci «taki, który się rozrósł; bujnie wyrosły, bardzo rozgałęziony, wybujały; dobrze rozwinięty fizycznie, rosły, barczysty» Rozrośnięte krzewy, drzewa. Mężczyzna rozrośnięty w barach … Słownik języka polskiego
strzelisty — strzelistyiści 1. «bardzo wysoki i szczupły, cienki; wysmukły, wybujały» Strzelista topola. Strzeliste wieże meczetu. Strzelisty młodzieniec. 2. przestarz. «gorący, płomienny, ognisty; patetyczny, wzniosły» Strzelista modlitwa … Słownik języka polskiego
temperamencik — m III, D. u, N. temperamencikkiem; lm M. i zdr. od temperament a) w zn. 1: Krewki temperamencik. b) w zn. 2: Wybujały temperamencik … Słownik języka polskiego
temperament — m IV, D. u, Ms. temperamentncie; lm M. y 1. «zespół stałych cech psychicznych człowieka charakteryzujących jego życie emocjonalne, sposób reagowania na bodźce zewnętrzne; stopień pobudliwości, siły i trwałości stanów uczuciowych» Burzliwy, gorący … Słownik języka polskiego
wyrośnięty — wyrośniętyęci 1. «o człowieku: taki, który wyrósł, jest wysoki na swój wiek; wybujały» Wyrośnięty chłopiec. 2. «o zbożach, kartoflach itp.: taki, który puścił kiełki przed zasianiem, na pniu lub w spichlerzu; porośnięty» Wyrośnięte żyto … Słownik języka polskiego
strzelisty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, strzelistyiści {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sięgający wysoko w górę, wysmukły, wybujały, niebotyczny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Strzelista wieża. Strzelista budowla. Strzeliste jodły … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrośnięty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, wyrośniętyęci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o człowieku: taki, który jest wysoki na swój wiek; wybujały, rosły : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyrośnięty młodzieniec. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
