wydzielać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wydzielaćam, wydzielaća, wydzielaćają, wydzielaćany {{/stl 8}}– wydzielić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wydzielaćlę, wydzielaćli, wydzielaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wydzielać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydobywać się skądś, wydostawać się na zewnątrz : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z piwnicy wydzielał się przykry zapach stęchlizny. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wydzielić — dk VIa, wydzielićlę, wydzielićlisz, wydzielićdziel, wydzielićlił, wydzielićlony wydzielać ndk I, wydzielićam, wydzielićasz, wydzielićają, wydzielićaj, wydzielićał, wydzielićany 1. «wyznaczyć, dać komuś należną, zwykle ograniczoną, niewielką część … Słownik języka polskiego
zionąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk a. dk IVa, zionąćnę, zionąćnie, zioń, zionąćnął, zionąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydzielać coś z oddechem, wydychać coś (zwykle o czymś niemiłym) : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dymić — ndk VIa, dymićmię, dymićmisz, dymićmił 1. «wydzielać dym, wypuszczać kłęby dymu; kopcić» Komin, piec, dymi. 2. «wydzielać parę; parować» Kawa, zupa dymi. dymić się to samo, co dymić a) w zn. 1: Dymiło się z kominów. W pokoju się dymi. b) w zn. 2 … Słownik języka polskiego
emanować — dk IV, emanowaćnuję, emanowaćnujesz, emanowaćnuj, emanowaćował, emanowaćowany «wydzielać z siebie; wydzielać się, promieniować» Piec emanował ciepło. Twarz emanowała światłem. Emanował z niego spokój. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
gumować — ndk IV, gumowaćmuję, gumowaćmujesz, gumowaćmuj, gumowaćował, gumowaćowany 1. «pokrywać tkaninę gumą przez powleczenie jej roztworem lub emulsją (lateksem) kauczuku» Gumowany brezent. Gumowana peleryna. Gumowany skafander. 2. ogr. «o roślinach… … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
parować — I ndk IV, parowaćruję, parowaćrujesz, parowaćruj, parowaćował, parowaćowany 1. «o cieczach: zamieniać się w parę, przechodzić ze stanu ciekłego lub stałego w stan lotny, gazowy, ulatniać się w postaci pary» Woda, benzyna paruje. 2. «o powierzchni … Słownik języka polskiego
pocić się — ndk VIa, pocić sięcę się, pocić sięcisz się, poć się, pocić sięcił się 1. «wydzielać pot wskutek nadmiernego gorąca, wysiłku, działania środków farmaceutycznych itp.» Pocić się od pracy, od gorąca. Pocić się z emocji, ze strachu. Pocić się w… … Słownik języka polskiego
