Wygadywać coś nie na temat.
Co ty wygadujesz!
Wygadywać na stosunki w biurze, na męża.
Słownik języka polskiego . 2013.
wygadywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, wygadywaćduję, wygadywaćduje, wygadywaćdany, pot. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mówić bez sensu, pleść : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wygadywać brednie, bzdury. Co ty wygadujesz?! To… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wygadywać — niestworzone rzeczy zob. rzecz 15 … Słownik frazeologiczny
bać się — 1. Bać się kogoś, czegoś jak ognia, jak diabeł święconej wody, książk. jak (morowej) zarazy, jak morowego powietrza, jak zapowietrzonego «bardzo się bać kogoś, czegoś»: Wszyscy się jej boją jak ognia. Ona potrafi być niepoczytalna (...). R.… … Słownik frazeologiczny
rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… … Słownik frazeologiczny
gadać — ndk I, gadaćam, gadaćasz, gadaćają, gadaćaj, gadaćał, gadaćany pot. «mówić, rozmawiać, opowiadać, często z odcieniem lekceważącym» Lubił dużo gadać. W kółko gadała o tym samym. Nie gadaj głupstw. ◊ Nie ma co gadać, co tu (dużo) gadać «szkoda słów … Słownik języka polskiego
psioczyć — ndk VIb, psioczyćczę, psioczyćczysz, psiocz, psioczyćczył pot. «wygadywać, wymyślać na kogoś albo na coś; wyrzekać, wyrażać niezadowolenie» Psioczyć na niesumiennych urzędników. Psioczyć na biurokrację, na nieporządek. Psioczyć na… … Słownik języka polskiego
świntuszyć — ndk VIb, świntuszyćszę, świntuszyćszysz, świntuszyćusz, świntuszyćył pot. «mówić rzeczy nieprzyzwoite, wygadywać świństwa; rzadziej: zachowywać się nieprzyzwoicie, popełniać świństewka» … Słownik języka polskiego
wydziwiać — ndk I, wydziwiaćam, wydziwiaćasz, wydziwiaćają, wydziwiaćaj, wydziwiaćał pot. «być niezadowolonym z czegoś, kaprysić, grymasić, wygadywać, wyrzekać» Nic jej się nie podoba, ciągle wydziwia. Wydziwiać na pogodę, na bałagan … Słownik języka polskiego
wymyślać — ndk I, wymyślaćam, wymyślaćasz, wymyślaćają, wymyślaćaj, wymyślaćał, wymyślaćany 1. forma ndk czas. wymyślić (p.) 2. «obrzucać kogoś wymysłami; ubliżać, urągać komuś, lżyć kogoś; wygadywać coś na kogoś, besztać» Wymyślał wszystkim nie licząc się… … Słownik języka polskiego
wyplatać — ndk I, wyplataćam, wyplataćasz, wyplataćają, wyplataćaj, wyplataćał, wyplataćany 1. forma ndk czas. wypleść (p.) 2. pot. «mówić bez sensu, bez zastanowienia; wygadywać» Wyplatać głupstwa, brednie … Słownik języka polskiego
