wyniszczyć

wyniszczyć
dk VIb, \wyniszczyćczę, \wyniszczyćczysz, \wyniszczyćniszcz, \wyniszczyćczył, \wyniszczyćczony - wyniszczać ndk I, \wyniszczyćam, \wyniszczyćasz, \wyniszczyćają, \wyniszczyćaj, \wyniszczyćał, \wyniszczyćany
1. «unicestwić, wyplenić, wytępić, wytrzebić»

Grad wyniszczył zboże.

Pożar wyniszczył wieś.

Wojna wyniszczyła połowę ludności jakiegoś kraju.

Wyniszczyć szkodniki.

2. «osłabić, zadać ciężkie straty»

Brak nawożenia wyniszczył glebę.

Kraj wyniszczony powodziami.

3. «spowodować utratę zdrowia, sił fizycznych»

Kobieta wyniszczona pracą.

Dziecko wyniszczone chorobą.

wyniszczyć się - wyniszczać się
1. «zniszczyć siebie, zrujnować siebie, swoje zdrowie, siły»

Wyniszczyć się nadużywaniem alkoholu.

2. zwykle dk «wyniszczyć siebie wzajemnie»

Skłócone plemiona wyniszczyły się prawie doszczętnie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • wyniszczać się – wyniszczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyniszczać samego siebie, niszczyć własne zdrowie, siły itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Strasznie się wyniszczasz, paląc tak dużo papierosów. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zużyć — dk Xa, zużyćżyję, zużyćżyjesz, zużyćżyj, zużyćżył, zużyćżyty, zużyćżywszy zużywać ndk I, zużyćam, zużyćasz, zużyćają, zużyćaj, zużyćał, zużyćany 1. «zniszczyć coś lub wyczerpać zasób czegoś przez dłuższe używanie» Zużyć zapas węgla. Zużyć deski… …   Słownik języka polskiego

  • powyżerać — dk I, powyżeraćam, powyżeraćasz, powyżeraćają, powyżeraćaj, powyżeraćał, powyżeraćany 1. «o zwierzętach, wulgarnie o ludziach: wyżreć wiele, wszystko, do szczętu, wyżreć w wielu miejscach, powyjadać» Kot powyżerał mięso ze spiżarni. 2. «wypalić,… …   Słownik języka polskiego

  • przetrzebić — dk VIa, przetrzebićbię, przetrzebićbisz, przetrzebićtrzeb, przetrzebićbił, przetrzebićbiony rzad. przetrzebiać ndk I, przetrzebićam, przetrzebićasz, przetrzebićają, przetrzebićaj, przetrzebićał, przetrzebićany 1. «w odniesieniu do roślin,… …   Słownik języka polskiego

  • wygubić — dk VIa, wygubićbię, wygubićbisz, wygubićgub, wygubićbił, wygubićbiony książk. «wyniszczyć kogoś biologicznie, wybić, wymordować, zgładzić; w stosunku do zwierząt: wytępić» Epidemie wygubiły całe miasta. Wygubić insekty domowe …   Słownik języka polskiego

  • wytępić — dk VIa, wytępićpię, wytępićpisz, wytępićtęp, wytępićpił, wytępićpiony 1. «zgładzić, wybić, wymordować wielu (wiele), wszystkich» Wytępili podbitą ludność. Wytępić zwierzynę leśną. Wytępić muchy. 2. «usunąć, zlikwidować coś całkowicie» Wytępić zło …   Słownik języka polskiego

  • wytrzebić — dk VIa, wytrzebićbię, wytrzebićbisz, wytrzebićtrzeb, wytrzebićbił, wytrzebićbiony 1. «powycinać, wykarczować rośliny (zwłaszcza drzewa), a także pozbawić częściowo roślinności jakiś teren» Wytrzebić las, dęby. przen. Wytrzebić zło. 2. «w… …   Słownik języka polskiego

  • zamordować — dk IV, zamordowaćduję, zamordowaćdujesz, zamordowaćduj, zamordowaćował, zamordowaćowany «pozbawić kogoś życia w sposób przestępczy, dokonać na kimś mordu, zabić kogoś» Zamordować kogoś bestialsko, skrytobójczo, z premedytacją, z zimną krwią.… …   Słownik języka polskiego

  • zdziesiątkować — dk IV, zdziesiątkowaćkuję, zdziesiątkowaćkujesz, zdziesiątkowaćkuj, zdziesiątkowaćował, zdziesiątkowaćowany 1. «rozstrzelać, zabić co dziesiątego» Oprawcy zdziesiątkowali zakładników. 2. «wymordować, wybić, wyniszczyć masowo; uśmiercając… …   Słownik języka polskiego

  • zjeść — dk, zjem, zjesz, zjedzą, zjedz, zjadł, zjedli, zjedzony, zjadłszy zjadać ndk I, zjeśćam, zjeśćasz, zjeśćają, zjeśćaj, zjeśćał, zjeśćany 1. «spożyć pokarm (pogryzłszy go i połknąwszy)» Zjeść coś łapczywie, w pośpiechu, na stojąco. Zjeść coś z… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”