Wytrzebić las, dęby.
Wytrzebić zło.
Wytrzebić bobry, foki, wilki.
Słownik języka polskiego . 2013.
wytrzebić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}trzebić {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
trzebić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, trzebićbię, trzebićbi, trzebićbiony {{/stl 8}}– wytrzebić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o drzewach, krzewach, lasach: wycinać, rąbać, ścinać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wykastrować — dk IV, wykastrowaćruję, wykastrowaćrujesz, wykastrowaćruj, wykastrowaćował, wykastrowaćowany «usunąć gruczoły płciowe; wytrzebić» Wykastrować byka, barana, kozła … Słownik języka polskiego
wyniszczyć — dk VIb, wyniszczyćczę, wyniszczyćczysz, wyniszczyćniszcz, wyniszczyćczył, wyniszczyćczony wyniszczać ndk I, wyniszczyćam, wyniszczyćasz, wyniszczyćają, wyniszczyćaj, wyniszczyćał, wyniszczyćany 1. «unicestwić, wyplenić, wytępić, wytrzebić» Grad… … Słownik języka polskiego
wyrąbać — dk IX, wyrąbaćbię, wyrąbaćbiesz, wyrąbaćrąb, wyrąbaćał, wyrąbaćany wyrąbywać ndk VIIIa, wyrąbaćbuję, wyrąbaćbujesz, wyrąbaćbuj, wyrąbaćywał, wyrąbaćywany 1. «uderzając czymś ostrym, zwykle siekierą, zrobić w czymś otwór, zagłębienie; rąbiąc wybić … Słownik języka polskiego
