wyplamić

dk VIa, \wyplamićmię, \wyplamićmisz, \wyplamićplam, \wyplamićmił, \wyplamićmiony

zwykle w imiesł. biernym «zrobić na czymś plamy, dużo plam; zaplamić, powalać»

Wyplamić palce atramentem.

Wyplamiony fartuch.

wyplamić się

1. strona zwrotna czas. wyplamić

Wyplamić się tuszem.

2. «zostać wyplamionym»

Dywan się wyplamił.