wytłuc

dk XI, \wytłuctłukę, \wytłuctłuczesz, \wytłuctłucz, \wytłuctłukł, \wytłuctłuczony, \wytłuctłukłszy - rzad. wytłukiwać ndk VIIIb, \wytłuckuję, \wytłuckujesz, \wytłuckuj, \wytłuciwał, \wytłuciwany

1. «uderzeniem wypchnąć, wysadzić skądś, wybić»

Wytłuc szybę kamieniem.

2. «rozbić na kawałki, stłuc, potłuc wiele czegoś, wszystko»

Wytłuc wszystkie szklanki.

3. «o opadach atmosferycznych, zwłaszcza o gradzie: padając połamać, zniszczyć jakieś rośliny»

Grad wytłukł zboże.

4. tylko dk, pot. «mocno kogoś zbić, sprawić komuś lanie; wygrzmocić»

Wytłukł syna.

5. tylko dk, pot. «pozabijać wielu, wszystkich; wybić»

Wytłukli cały pułk.

◊ posp. Żeby was nagła śmierć wytłukła «rodzaj przekleństwa»

wytłuc się

1. «wytłuc, wybić jeden drugiego, nawzajem»

Walczący żołnierze wytłukli się co do jednego.

2. «o wielu przedmiotach: zostać wytłuczonym»

Wytłukł się cały serwis do kawy.

3. «pobić się z wieloma (kilkoma) osobami»

Wytłukł się niemało z chłopakami.