zabarwienie

zabarwienie
n I
1. rzecz. od zabarwić.
2. «barwa, kolor»

Dyskretne, jaskrawe, subtelne zabarwienie czegoś.

Zabarwienie gleby, skały, liści.

Zabarwienie twarzy.

Mieć, przybrać jakieś zabarwienie.

przen.
a) «charakter, odcień, piętno»

Zabarwienie polityczne, ideologiczne utworu.

Pesymistyczne zabarwienie wypowiedzi.

b) «brzmienie, ton głosu, dźwięku»

Starcze zabarwienie głosu.

Zabarwienie nosowe głosek.

zabarwienie się rzecz. od zabarwić się.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • zabarwienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. zabarwić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} barwa, kolor, odcień jakiegoś koloru : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • akcent — m IV, D. u, Ms. akcentncie; lm M. y 1. «zjawisko fonetyczne polegające na wyróżnieniu sylaby w wyrazie za pomocą zwiększenia siły artykulacyjnej (akcent dynamiczny, ekspiracyjny, przycisk), zmiany wysokości tonu (akcent toniczny) lub wydłużenia… …   Słownik języka polskiego

  • akcentować — ndk IV, akcentowaćtuję, akcentowaćtujesz, akcentowaćtuj, akcentowaćował, akcentowaćowany 1. «wyróżniać głoskę, sylabę w wyrazie, wyraz w zdaniu za pomocą siły artykulacyjnej, wysokości tonu lub iloczasu» Prawidłowo, błędnie, wyraźnie akcentować.… …   Słownik języka polskiego

  • alochromatyczny — ∆ miner. Minerał alochromatyczny «minerał mający rozmaite zabarwienie, zależnie od zawartości obcych domieszek» …   Słownik języka polskiego

  • antymetabola — ż I, DCMs. antymetabolali; lm D. antymetabolaol lit. «figura stylistyczna o konstrukcji symetrycznej polegająca na użyciu tych samych wyrazów w zmienionym porządku; może się łączyć ze zmianą sensu na przeciwny, często ma zabarwienie ironiczne lub …   Słownik języka polskiego

  • chromatyzm — m IV, D. u, Ms. chromatyzmzmie, blm fiz. «zabarwienie obrazu powstające na skutek rozszczepienia promieni świetlnych w soczewce (aberracji chromatycznej)» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • chromogeniczny — «związany z chromogenami; wywołujący zabarwienie» ∆ biol. Bakterie chromogeniczne «bakterie wytwarzające w różnych pożywkach barwne produkty przemiany materii» …   Słownik języka polskiego

  • chromoplast — m IV, D. u, Ms. chromoplastaście; lm M. y bot. chromoplasty «różnokształtne ciałka (plastydy) w cytoplazmie komórek roślinnych, zawierające barwnik (żółty i pomarańczowy) i nadające zabarwienie np. kwiatom, owocom roślin» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • cyjanoza — ż IV, CMs. cyjanozazie, blm med. «sine zabarwienie skóry będące wynikiem niedostatecznego utlenienia krwi, spotykane przy zaburzeniach układu oddechowego i krwionośnego oraz zatruciach; sinica» ‹n. łac. z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • czarność — ż V, DCMs. czarnośćści, blm 1. rzad. «kolor czarny; czerń» Czarność węgla, smoły. 2. rzad. «brak światła; ciemność, mroczność» Czarność nocy. 3. rzad. «ciemne zabarwienie skóry, włosów» Przy jasnej sukience raziła czarność opalenizny …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”