- zabawić
- dk VIa, \zabawićwię, \zabawićwisz, \zabawićbaw, \zabawićwił, \zabawićwiony - zabawiać ndk I, \zabawićam, \zabawićasz, \zabawićją, \zabawićaj, \zabawićał, \zabawićany1. częściej ndk «zajmować kogoś dostarczając mu rozrywki; uprzyjemniać komuś czas»
Zabawiać dziecko.
Zabawiać gościa rozmową, dowcipami.
2. książk. «spędzić gdzieś, u kogoś jakiś czas»Zabawić u krewnych (przez) tydzień.
Zabawić gdzieś przejazdem.
Za długo zabawił na mieście.
zabawić się - zabawiać się1. «spędzić czas na rozrywce, uprzyjemnić sobie czymś czas»Zabawić się wesoło, hucznie.
Zabawiać się rozmową.
Dzieci zabawiały się piłką, grą w klasy.
Zabawić się w gry towarzyskie.
Zabawić się przy kieliszku.
Zabawić się z kolegami.
Zabawić się na wczasach.
◊ Zabawiać się czyimś, cudzym kosztem «wyśmiewać się, kpić z kogoś, czynić kogoś przedmiotem żartów»2. «zająć się, zatrudnić się czymś, zwłaszcza dla rozrywki, nie traktując tej czynności poważnie»Zabawiać się malowaniem obrazów, pisaniem wierszy.
◊ Zabawiać się w kogoś «pozować na kogoś, naśladować kogoś; wykonywać zajęcie właściwe komuś innemu, dla rozrywki, dla przyjemności»
Słownik języka polskiego . 2013.