Zabawna mina.
Zabawne figle.
Zabawna historia.
Zabawne opowiadanie.
Zabawne anegdoty.
Zabawny epizod, zbieg okoliczności.
Zabawna sytuacja.
Zabawne zdarzenie.
Zabawny incydent.
Zabawna postać, osoba.
Słownik języka polskiego . 2013.
zabawny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, zabawnyni, zabawnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} wzbudzający śmiech; wesoły, komiczny, śmieszny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabawny rysunek. Zabawne zdarzenie. Zabawny widok. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
arcyzabawny — arcyzabawnyni «bardzo zabawny, nadzwyczaj zabawny» Arcyzabawny gawędziarz. Arcyzabawna anegdota … Słownik języka polskiego
dowcip — m IV, D. u, Ms. dowcippie; lm M. y 1. «powiedzenie zawierające treść komiczną, pobudzające do śmiechu; anegdota, żart, kawał» Niewinny, nieprzyzwoity, niewybredny, zjadliwy dowcip. Sadzić się, silić się na dowcipy. Powiedzieć dowcip. Sypać… … Słownik języka polskiego
dowcipny — dowcipnyni, dowcipnyniejszy 1. «umiejący mówić (pisać) żartobliwie, z humorem; umiejący, lubiący mówić dowcipy, żarty; zdolny do spostrzegania śmiesznych stron zjawisk, zdarzeń i ludzi oraz do przedstawiania ich w sposób zabawny» Dowcipny… … Słownik języka polskiego
figlarny — figlarnyni «psotny, żartobliwy, swawolny, filuterny, zabawny» Figlarna dziewczyna. Figlarny uśmiech. Figlarne loczki, minki … Słownik języka polskiego
fikuśny — fikuśnyni pot. «wymyślny, zabawny, śmieszny» Fryzura w fikuśne loczki … Słownik języka polskiego
frant — m IV, DB. a, Ms. frantncie; lm M. te y, ci owie (frantnci), DB. ów 1. hist. «w dawnej Polsce: wędrowny komediant, błazen» Dowcipny, zabawny frant. 2. przestarz. «człowiek chytry, przebiegły, filut, łgarz, oszust, spryciarz, cwaniak» Frant kuty na … Słownik języka polskiego
humor — m IV, D. u, Ms. humororze 1. blm «zdolność dostrzegania zabawnych stron życia, traktowanych zazwyczaj z wyrozumiałością i pobłażliwością; pogodny nastrój, wesołe usposobienie» Mieć poczucie, zmysł humoru. 2. blm «przedstawienie czegoś, np. w… … Słownik języka polskiego
incydencik — m III, D. u, N. incydencikkiem; lm M. i zdr. od incydent Drobny, błahy, zabawny incydencik … Słownik języka polskiego
komiczny — komicznyni 1. komicznyniejszy «wywołujący wesołość, śmiech; śmieszny, zabawny» Komiczna mina, postać, figura, osoba. Komiczne zachowanie. Komiczna sytuacja. Komiczne zdarzenie. 2. «nacechowany komizmem, nasycony humorem; komediowy» Film komiczny … Słownik języka polskiego
