zabębnić

dk VIa, \zabębnićnię, \zabębnićnisz, \zabębnićnij, \zabębnićnił, \zabębnićniony

1. «uderzyć kilkakrotnie w bęben; zagrać na bębnie; o bębnie: zabrzmieć»

Zabębnić na alarm.

Zabębnić w takt marsza.

Zabębnił bęben.

2. «uderzyć czymś w coś, o coś wielokrotnie i szybko, czyniąc hałas; zastukać, załomotać»

Zabębnić pięściami w drzwi.

Deszcz zabębnił o szyby.

3. rzad. «wydać głośny dźwięk; zabrzmieć hałaśliwie»

Fortepian zabębnił donośnie.

Krople deszczu zabębniły o szyby.