zaciekawienie

zaciekawienie
n I
1. rzecz. od zaciekawić.
2. «zainteresowanie, ciekawość»

Wielkie, ogólne zaciekawienie.

Wzbudzać zaciekawienie.

Przyglądać się komuś, czemuś z zaciekawieniem.

zaciekawienie się rzecz. od zaciekawić się.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • zaciekawienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. zaciekawić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} chęć dowiedzenia się, poznania czegoś; zainteresowanie,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ciekawość — ż V, DCMs. ciekawośćści, blm «skłonność, dążność do poznania czegoś, chęć dowiedzenia się czegoś, interesowanie się czymś; zaciekawienie, zainteresowanie» Zachłanna, natarczywa, niezdrowa ciekawość. Ciekawość poznawania ludzi, świata. Rozbudzić,… …   Słownik języka polskiego

  • interesować — ndk IV, interesowaćsuję, interesowaćsujesz, interesowaćsuj, interesowaćował «wzbudzić zainteresowanie, zaciekawienie; zaciekawiać, zajmować, obchodzić kogoś» Coś kogoś bardzo, żywo interesuje. Interesujący kogoś temat. Interesująca nas rozmowa.… …   Słownik języka polskiego

  • jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… …   Słownik języka polskiego

  • to — I → ten II ndm 1. «partykuła o charakterze ekspresywnym, wyróżniająca lub wzmacniająca wyrazy, którym towarzyszy, lub zdania i części zdania, w których jest użyta, wzmacniająca też inne partykuły i spójniki (np. i, bo, no, a, ano, tak)» Od kiedy… …   Słownik języka polskiego

  • uwaga — ż III, CMs. uwadze 1. blm «koncentracja świadomości na jakimś przedmiocie, fakcie lub przeżyciu psychicznym» Baczna, napięta, natężona, rozproszona, skupiona uwaga. Podzielność uwagi. Skupić uwagę. Skierować na coś czyjąś uwagę. Wytężać,… …   Słownik języka polskiego

  • wyskoczyć — dk VIb, wyskoczyćczę, wyskoczyćczysz, wyskoczyćskocz, wyskoczyćczył wyskakiwać ndk VIIIb, wyskoczyćkuję, wyskoczyćkujesz, wyskoczyćkuj, wyskoczyćiwał 1. «wykonując skok, skacząc wydostać się skądś, z wnętrza czegoś; skacząc skądś, biegnąc, zjawić …   Słownik języka polskiego

  • zainteresować — dk IV, zainteresowaćsuję, zainteresowaćsujesz, zainteresowaćsuj, zainteresowaćował, zainteresowaćowany «wzbudzić zainteresowanie, zaciekawienie; zaciekawić, zająć kogoś» Zainteresowała kogoś książka, film. Zainteresować kogoś sportem. Umieć… …   Słownik języka polskiego

  • zajęcie — n I 1. rzecz. od zająć. 2. lm D. zajęcieęć «czynność, praca przez kogoś wykonywana» Zajęcia sportowe, świetlicowe. Zajęcia praktyczne. 3. zwykle w lm «wykłady, ćwiczenia» Zajęcia na uniwersytecie. Zajęcia w pracowni chemicznej. Prowadzi …   Słownik języka polskiego

  • ale jaja [numer] — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} okrzyk wyrażający zaskoczenie, zdumienie, zaciekawienie w reakcji na coś nieoczekiwanego, dziwnego : {{/stl 7}}{{stl 10}}– Gdzie mój portfel? Ale jaja! Chyba zgubiłem. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”