zadośćuczynienie

zadośćuczynienie
n I
1. rzecz. od zadośćuczynić.
2. «moralne lub materialne odszkodowanie, wynagrodzenie za coś; rekompensata»

Zadośćuczynienie za krzywdę moralną.

Dać komuś, uzyskać zadośćuczynienie.

Wymagać, żądać zadośćuczynienia.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • zadośćuczynienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. zadośćuczynić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} wynagrodzenie za wyrządzoną krzywdę, szkodę; także:… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ekspiacja — ż I, DCMs. ekspiacjacji zwykle blm «okupienie winy; pokuta, zadośćuczynienie, przebłaganie» Ekspiacja za grzechy. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • nawiązka — ż III, CMs. nawiązkazce; lm D. nawiązkazek 1. przestarz. «to, co się daje ponad należność; naddatek; to, co przekracza przewidywany zysk, dochód; nadwyżka» dziś zwykle w wyrażeniu: z nawiązką. 2. praw. «kara pieniężna stanowiąca rodzaj… …   Słownik języka polskiego

  • okupić — dk VIa, okupićpię, okupićpisz, okup, okupićpił, okupićpiony okupywać ndk VIIIa, okupićpuję, okupićpujesz, okupićpuj, okupićywał, okupićywany 1. «opłacić coś jakimś, zwykle wielkim kosztem» Okupić coś życiem. Drogo okupił chwilę nieuwagi.… …   Słownik języka polskiego

  • pokuta — ż IV, CMs. pokutakucie, blm «kara za jakieś wykroczenie; także: odbywanie tej kary; w wielu religiach: kara mająca stanowić moralne zadośćuczynienie za grzech» Pokuta za lekkomyślność, za lenistwo, za pychę. Ciężka, szczera pokuta. Odbyć pokutę.… …   Słownik języka polskiego

  • satysfakcja — ż I, DCMs. satysfakcjacji, blm 1. «uczucie przyjemności, zadowolenia (np. z dokonania czegoś)» Całkowita, prawdziwa satysfakcja. Satysfakcja z przeprowadzenia, z uzyskania czegoś. Odczuwać, sprawiać satysfakcję. Stwierdzić coś z satysfakcją.… …   Słownik języka polskiego

  • sprawa — ż IV, CMs. sprawawie; lm D. spraw 1. «okoliczności, które stanowią wyodrębniony przedmiot czyjegoś zainteresowania, obchodzą kogoś, są ważne dla kogoś; fakt, wydarzenie» Sprawy bytowe, socjalne, polityczne, zawodowe. Pokierować sprawą. Chodzić… …   Słownik języka polskiego

  • zmazać — dk IX, zmażę, zmażesz, zmaż, zmazaćał, zmazaćany zmazywać ndk VIIIa, zmazaćzuję, zmazaćzujesz, zmazaćzuj, zmazaćywał, zmazaćywany «zetrzeć coś napisanego lub namalowanego; zatrzeć coś, aby się stało niewidoczne» Zmazać gąbką napis z tablicy.… …   Słownik języka polskiego

  • ekspiacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} pokuta, zadośćuczynienie za popełnione grzechy; okupienie winy, przebłaganie <łac.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • nawiązka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. nawiązkazce; lm D. nawiązkazek {{/stl 8}}{{stl 7}} kara pieniężna nakładana sądownie jako odszkodowanie za wyrządzone krzywdy; zadośćuczynienie {{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}oddać [odpłacić i in.] …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”