zalatywać

zalatywać
ndk VIIIa, \zalatywaćtuję, \zalatywaćtujesz, \zalatywaćtuj, \zalatywaćywał, \zalatywaćywany
1. forma ndk czas. zalecieć (p.)
2. pot. «wydzielać jakąś (zwykle nieprzyjemną) woń, pachnieć nieprzyjemnie»

Ubranie zalatywało stęchlizną.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • zalatywać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk Ib, zalatywaćtuje {{/stl 8}}– zalecieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb, zalatywaćci, zalatywaćciał {{/stl 8}}{{stl 7}} o zapachach: docierać skądś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z kuchni zalatywał zapach spalonego ciasta.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • trącić — dk VIa, trącićcę, trącićcisz, trąć, trącićcił, trącićcony 1. forma dk czas. trącać (p.) 2. ndk «wydzielać niemiłą woń, mieć nieprzyjemny, przykry zapach; zalatywać» Wino trąciło pleśnią. ◊ Coś trąci myszką «coś jest przestarzałe, niemodne,… …   Słownik języka polskiego

  • wiać — ndk Xb, wieję, wiejesz, wiej, wiał, wiali a. wieli 1. «o masach cząsteczek powietrza, warstwach, falach powietrza: być w ruchu, przesuwać się z jakąś szybkością, siłą» Wiatr wieje. Wiał silny wicher z północy a. od północy. ◊ Wiedzieć, orientować …   Słownik języka polskiego

  • wionąć — dk Vb, wionąćnie, wionąćną, wioń, wionąćnął, wionąćnęła, wionąćnąwszy książk. «o wietrze, podmuchu powietrza itp.: wiejąc nadlecieć, powiać skądś, zawiać; także ndk o zapachu, cieple, parze itp.: być przywianym, przyniesionym, przywiewanym,… …   Słownik języka polskiego

  • zajechać — dk, zajechaćjadę, zajechaćjedziesz, zajechaćjedź, zajechaćjechał zajeżdżać ndk I, zajechaćam, zajechaćasz, zajechaćają, zajechaćaj, zajechaćał 1. «jadąc dotrzeć do jakiegoś celu, przybyć jakimś środkiem lokomocji na miejsce, zakończyć podróż;… …   Słownik języka polskiego

  • zalecieć — dk VIIa, zaleciećcę, zaleciećcisz, zaleciećleć, zaleciećciał, zaleciećcieli zalatywać ndk VIIIa, zaleciećtuję, zaleciećtujesz, zaleciećtuj, zaleciećywał 1. «lecąc, unosząc się w powietrzu dotrzeć gdzieś, osiągnąć jakiś cel, kres; dolecieć»… …   Słownik języka polskiego

  • zatrącać — ndk I, zatrącaćam, zatrącaćasz, zatrącaćają, zatrącaćaj, zatrącaćał 1. forma ndk czas. zatrącić (p.) 2. «być podobnym do czegoś, przypominać coś w pewnym stopniu; trącić, zalatywać czymś» Wiersze zatrącają wpływami romantycznych poetów. Strój… …   Słownik języka polskiego

  • capić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, capićpię, capićpi, cap, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} zalatywać capem, brzydko pachnieć np. dawno niezmienianą, przepoconą bielizną, skarpetkami (zwykle o mężczyznach i ich ubraniu) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Idź się wykąp …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • nawiewać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, nawiewaćam, nawiewaća, nawiewaćają, nawiewaćany {{/stl 8}}– nawiać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIb, nawiewaćwieję, nawiewaćwieje, nawiewaćwiał, nawiewaćwiali || reg. nawiewaćwieli, nawiewaćwiany {{/stl 8}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • trącić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}trącać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}trącić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIb, trącićci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydzielać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”