- zamierać
- ndk I, \zamieraćam, \zamieraćasz, \zamieraćają, \zamieraćaj, \zamieraćał - zamrzeć dk XI, \zamieraćmrę, \zamieraćmrzesz, \zamieraćmrzyj, \zamieraćmarł1. «o żywych organizmach, tkankach: przestawać żyć, funkcjonować, stawać się martwym; obumierać, martwieć; rzadziej także: przestawać żyć, konać»
Narząd, organizm zamiera.
Kwiaty, rośliny, tkanki zamierają.
Zamierać z głodu, z braku wody.
◊ Dech, oddech zamiera (w piersi) «oddychanie staje się powolniejsze, ustaje (jako oznaka choroby, zbliżającej się śmierci, także: oznaka silnych uczuć, wzruszeń)»◊ Dźwięk, krzyk, muzyka, pieśń, śmiech itp. zamiera «dźwięk, krzyk itp. cichnie, milknie, urywa się»◊ Głos zamiera komuś w gardle «ktoś nie może wydobyć głosu»◊ Serce zamiera komuś, w kimś «serce przestaje bić z powodu choroby; ktoś doznaje przykrych uczuć (np. strachu, niepokoju)»◊ Słowa, pytania zamarły komuś (na ustach) «ktoś nie mógł wypowiedzieć słowa, nie mógł zapytać, urwał w pół słowa»przen.Ruch uliczny stopniowo zamierał.
2. «nieruchomieć, sztywnieć, zastygać w bezruchu»Zamierać w oczekiwaniu na coś.
Zamierać z przerażenia, ze strachu, z żalu.
Słownik języka polskiego . 2013.