Radiostacja zamilkła.
Zamilkł z oburzenia.
Zamilknąć nagle.
Rozmowy zamilkły.
Muzyka, wrzawa zamilkła.
Armaty, działa zamilkły.
Słownik języka polskiego . 2013.
zamilknąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}milknąć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zamilknąć — Zamilkł jak rażony gromem, piorunem, jakby w niego grom, piorun strzelił zob. grom 4 … Słownik frazeologiczny
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
nabrać — 1. Nabrać kolorów, rumieńców a) «odzyskać zdrową cerę, stać się rumianym na twarzy»: Tosię podkarmiano i odkarmiano forsownie. Szybko wracała do sił, nabierała rumieńców. H. Ożogowska, Dziewczyna. b) «nabrać wyrazistości, stać się bardziej… … Słownik frazeologiczny
nabierać — 1. Nabrać kolorów, rumieńców a) «odzyskać zdrową cerę, stać się rumianym na twarzy»: Tosię podkarmiano i odkarmiano forsownie. Szybko wracała do sił, nabierała rumieńców. H. Ożogowska, Dziewczyna. b) «nabrać wyrazistości, stać się bardziej… … Słownik frazeologiczny
zamknąć — 1. Zamknąć komuś (czyjeś) oczy, powieki «będąc przy czyjejś śmierci, przysłonić jego oczy powiekami»: (...) proszę bardzo zwolnić mojego syna, zanim oczy zamknę, żeby go jeszcze ujrzały i żeby on zamknął moje oczy i żebym umarła w spokoju za moją … Słownik frazeologiczny
zamykać — 1. Zamknąć komuś (czyjeś) oczy, powieki «będąc przy czyjejś śmierci, przysłonić jego oczy powiekami»: (...) proszę bardzo zwolnić mojego syna, zanim oczy zamknę, żeby go jeszcze ujrzały i żeby on zamknął moje oczy i żebym umarła w spokoju za moją … Słownik frazeologiczny
buzia — ż I, DCMs. buzi; lm D. buź a. buzi 1. «usta, zwłaszcza dziecięce lub dziewczęce (często z odcieniem pieszczotliwym, żartobliwym)» Otworzyć, rozdziawić buzię. Skrzywić buzię w podkówkę. Wetknąć palec w buzię. ◊ Buzia w ciup «usta ściągnięte,… … Słownik języka polskiego
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego
morda — ż IV, CMs. mordardzie; lm D. mord 1. «przednia część głowy zwierzęcia; pysk, paszcza» Psia morda. Morda konia. 2. wulg. «twarz, usta człowieka» Ordynarna, prostacka morda. ◊ (Trzymać, trzymaj) mordę na kłódkę; mordę w kubeł «nic nie mówić, nic… … Słownik języka polskiego
