Coś zanika w mroku.
Słońce zanikało za horyzontem.
Ląd zanikał we mgle.
Zanikają tradycje, wspomnienia, gwary ludowe.
Tętno zanika.
Zanikło uczucie strachu.
Zanikły niektóre gatunki roślin.
Słownik języka polskiego . 2013.
zanikać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, zanikaća, zanikaćają {{/stl 8}}– zaniknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa a. IVb, zanikaćnie, zanikaćnął ||zanikaćnikł, zanikaćnęła || zanikaćkła {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obumrzeć — dk XI, obumrzećmrę, obumrzećmrzesz, obumrzećmrzyj, obumrzećmarł, obumrzećmarłszy obumierać ndk I, obumrzećam, obumrzećasz, obumrzećają, obumrzećaj, obumrzećał 1. «o żywych organizmach, tkankach: przestać funkcjonować, stać się martwym; zamrzeć» 2 … Słownik języka polskiego
pogasnąć — dk Vc, pogasnąćgaśnie, pogasnąćgasły, pogasnąćgasłszy «o wielu źródłach światła, ogniach itp.: przestać się palić, świecić; zgasnąć kolejno, jedno po drugim» Światła w oknach pogasły. Na ulicy pogasły latarnie. przen. a) «o wielu rzeczach:… … Słownik języka polskiego
pozanikać — dk I, pozanikaćka, pozanikaćają, pozanikaćał «zaniknąć (stopniowo) w większej liczbie, w wielu miejscach» Pozanikały niektóre gatunki roślin … Słownik języka polskiego
rozmydlić — dk VIa, rozmydlićlę, rozmydlićlisz, rozmydlićmydl, rozmydlićlił, rozmydlićlony rozmydlać ndk I, rozmydlićam, rozmydlićasz, rozmydlićają, rozmydlićaj, rozmydlićał, rozmydlićany «pozbawić ostrości, wyrazistości» Rozmydlone światło poranka.… … Słownik języka polskiego
rozpłynąć się — dk Vb, rozpłynąć sięnę się, rozpłynąć sięniesz się, rozpłynąć siępłyń się, rozpłynąć sięnął się, rozpłynąć sięnęła się, rozpłynąć sięnęli się, rozpłynąć sięnąwszy się rozpływać się ndk I, rozpłynąć sięam się, rozpłynąć sięasz się, rozpłynąć… … Słownik języka polskiego
urwać — dk IX, urwaćwę, urwaćwiesz, urwaćwij, urwaćał, urwaćany urywać ndk I, urwaćam, urwaćasz, urwaćają, urwaćaj, urwaćał, urwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od czegoś, oderwać część czegoś; oberwać, oderwać» Urwać guzik, klamkę, kawałek… … Słownik języka polskiego
wygasnąć — dk Vc, wygasnąćgaśnie, wygasnąćgasł, wygasnąćsłszy wygasać ndk I, wygasnąćsa, wygasnąćają, wygasnąćał 1. «przestać się palić, płonąć, świecić» Ogień wygasał na kominku. Wygasłe hałdy, zgliszcza. ∆ Wygasły wulkan, krater «wulkan, krater nieczynny … Słownik języka polskiego
zatracić — dk VIa, zatracićcę, zatracićcisz, zatracićtrać, zatracićcił, zatracićcony zatracać ndk I, zatracićam, zatracićasz, zatracićają, zatracićaj, zatracićał, zatracićany «stracić (pewne cechy); przestać się czymś odznaczać» Zatracić poczucie… … Słownik języka polskiego
zgasnąć — dk Vc, zgasnąćnę, zgaśniesz, zgaśnij, zgasł, zgasła, zgaśli «przestać się palić, płonąć, świecić» Zgasły światła w oknach. Zgasła świeca, lampa. Zgasło cygaro. ∆ Motor, silnik zgasł «motor, silnik przestał pracować» przen. a) «stracić blask,… … Słownik języka polskiego
