zapominać

zapominać

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • zapominać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zapominaćam, zapominaća, zapominaćają, zapominaćany {{/stl 8}}– zapomnieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb, zapominaćnę, zapominaćni, zapominaćniał, zapominaćnieli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zapominać się – zapomnieć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} tracić panowanie nad sobą, wykraczać poza granice właściwego zachowania, stając się niegrzecznym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zapominał się często i obrażał wszystkich. Zapomniał się i nakrzyczał na nią. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zapominać – zapomnieć o całym [bożym] świecie — {{/stl 13}}{{stl 7}} robiąc coś, koncentrować na tym całą swoją uwagę, nie zwracać uwagi na nic innego; zapamiętywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czytając książkę, zapomniał o całym świecie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zapominać — Zapomnieć języka w gębie zob. język 18. Zapomnieć o całym świecie, o bożym świecie zob. świat 19. Zapomnieć o czymś na śmierć zob. śmierć 19 …   Słownik frazeologiczny

  • zapomnieć — dk VIIa, zapomniećnę, zapomniećnisz, zapomniećnij, zapomniećniał, zapomniećnieli, zapomniećniany zapominać ndk I, zapomniećam, zapomniećasz, zapomniećają, zapomniećaj, zapomniećał, zapomniećany 1. «nie zachować w pamięci, przestać pamiętać o kimś …   Słownik języka polskiego

  • запамятовать — Искон. Преф. производное от памятовать «помнить» по аналогии с забыть. Ср. антонимические запоминать и польск. zapominać «забывать». К развитию первоначальных значений см. погода, урод (польск. uroda «красота») и т. п …   Этимологический словарь русского языка

  • oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …   Słownik frazeologiczny

  • zgubić — 1. Zgubić drogę, ścieżkę, szlak «zejść z właściwej drogi i nie móc jej odnaleźć, zabłądzić»: Nie mogli dojść do sklepu, zgubili drogę i ledwo trafili z powrotem. Nie poznawali miasta, wszystkie ulice były jak przestawione. B. Schulz, Sklepy.… …   Słownik frazeologiczny

  • gubić — ndk VIa, gubićbię, gubićbisz, gub, gubićbił, gubićbiony 1. «dopuszczać, żeby coś zginęło, tracić coś przez nieuwagę; upuszczać coś bezwiednie» Gubić pieniądze, rękawiczki. ∆ Gubić krok, takt, rytm «maszerując, idąc, tańcząc mylić krok; grać,… …   Słownik języka polskiego

  • kufel — m I, D. kufelfla; lm M. kufelfle, D. kufelfli «pękate naczynie z uchem, najczęściej szklane, rzadziej gliniane lub cynowe, używane do picia piwa; zawartość tego naczynia» Kufel do piwa a. od piwa. Kufel piwa. ◊ Topić w kuflu smutek, troski itp.… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”