zaręczyć

zaręczyć
dk VIb, \zaręczyćczę, \zaręczyćczysz, \zaręczyćręcz, \zaręczyćczył, \zaręczyćczony - zaręczać ndk I, \zaręczyćam, \zaręczyćasz, \zaręczyćają, \zaręczyćaj, \zaręczyćał, \zaręczyćany
1. «dać gwarancję na coś, poręczyć za kogoś, za coś; zagwarantować»

Zaręczyć komuś bezpieczeństwo.

Zaręczył, że jest dobrym pracownikiem.

Zaręczył za niego słowem honoru.

Zaręczyć za kogoś całym majątkiem.

2. «usilnie zapewnić kogoś o czymś»

Zaręczył, że się nie spóźni.

3. zwykle dk «doprowadzić do czyjegoś narzeczeństwa, do zaręczyn»

Zaręczyli córkę.

Zaręczyli go z posażną panną.

zaręczyć się - zaręczać się zwykle dk «przyrzec sobie wzajemnie małżeństwo»

Zaręczyli się przed miesiącem.

Zaręczył się z koleżanką ze studiów.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • zaręczyć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zaręczać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zaręczyć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, zaręczyćczę, zaręczyćczy, zaręczyćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} doprowadzić do zaręczyn :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zaręczyć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zaręczać się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zaręczać się – zaręczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} składać sobie nawzajem przyrzeczenie małżeństwa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaręczyli się po miesiącu znajomości. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • odciąć — Dać sobie odciąć rękę, palec, głowę za coś «zaręczyć za coś; być pewnym czegoś»: Dałbyś sobie rękę odciąć, że to, co on mówi jest prawdą? Roz tel 1997. Odcinać kupony (od czegoś) zob. kupon …   Słownik frazeologiczny

  • odcinać — Dać sobie odciąć rękę, palec, głowę za coś «zaręczyć za coś; być pewnym czegoś»: Dałbyś sobie rękę odciąć, że to, co on mówi jest prawdą? Roz tel 1997. Odcinać kupony (od czegoś) zob. kupon …   Słownik frazeologiczny

  • być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… …   Słownik języka polskiego

  • cyrograf — m IV, D. u, Ms. cyrograffie; lm M. y przestarz. «własnoręczne pisemne zobowiązanie» Podpisać cyrograf. Zaręczyć cyrografem. Cyrograf na byczej skórze podpisałeś ty, i bisy miały słuchać twego rymu. (Mickiewicz) ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

  • dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …   Słownik języka polskiego

  • odciąć — dk Xc, odetnę, odetniesz, odetnij, odciąćciął, odciąćcięła, odciąćcięli, odciąćcięty odcinać ndk I, odciąćam, odciąćasz, odciąćają, odciąćaj, odciąćał, odciąćany 1. «odłączyć, oddzielić coś od czegoś, od całości cięciem» Odciąć gałąź. Odciąć… …   Słownik języka polskiego

  • pierścionek — m III, D. pierścioneknka, N. pierścioneknkiem; lm M. pierścioneknki 1. «obrączka, zwykle ze szlachetnego metalu, ozdobiona kamieniem szlachetnym lub półszlachetnym, noszona na palcu jako ozdoba» Pierścionek zaręczynowy. Pierścionek z turkusem. ◊… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”