zarzut — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. zarzutucie {{/stl 8}}{{stl 7}} ustna lub pisemna wypowiedź, obwiniająca kogoś o coś, negatywnie oceniająca kogoś, oskarżająca, zawierająca jakieś pretensje do kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stawiać komuś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poważny — poważnyni, poważnyniejszy 1. «zachowujący powagę, pełen powagi; dostojny, majestatyczny» Poważny człowiek. Poważna matrona. Poważny tłum. ◊ Poważny wiek, poważne lata «wiek podeszły, sędziwy, późne lata życia człowieka» 2. «wyrażający powagę,… … Słownik języka polskiego
Лешек — Lestek или Leszek Рисунок Валерия Эльяш Радзиковского, вторая пол … Википедия
Земовит (князь полян) — В Википедии есть статьи о других людях с именем Земовит. Земовит Siemowit … Википедия
ciężki — ciężkiżcy, ciężkiższy 1. «mający duży ciężar, dużo ważący; dający się z trudem dźwigać» Ciężki kamień, bagaż, pakunek, plecak. Ciężka zbroja. Ciężki wóz z węglem. Jesteś cięższa niż ja. ∆ Ciężki bombowiec «bombowiec przystosowany do zabierania… … Słownik języka polskiego
inkryminacja — ż I, DCMs. inkryminacjacji; lm D. inkryminacjacji (inkryminacjacyj) książk. «oskarżenie, zarzut; inkryminowanie» ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
insynuacja — ż I, DCMs. insynuacjacji; lm D. insynuacjacji (insynuacjacyj) «przypisywanie, wmawianie komuś postępków, myśli, intencji itp. nieprawdziwych, krzywdzących daną osobę; niesłuszny zarzut, wymysł (o kimś)» Złośliwe insynuacje. Insynuacje pod czyimś… … Słownik języka polskiego
inwektywa — ż IV, CMs. inwektywawie; lm D. inwektywayw książk. «zarzut obrażający, zniewaga słowna, obelga» Rzucać na kogoś inwektywy. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
nieprzekonujący — «taki, który nie może całkowicie przekonać, budzący wątpliwości, zastrzeżenia; nieprzekonywający» Nieprzekonujący dowód, zarzut. Nieprzekonujące argumenty. Nieprzekonujące uzasadnienie … Słownik języka polskiego
odciąć — dk Xc, odetnę, odetniesz, odetnij, odciąćciął, odciąćcięła, odciąćcięli, odciąćcięty odcinać ndk I, odciąćam, odciąćasz, odciąćają, odciąćaj, odciąćał, odciąćany 1. «odłączyć, oddzielić coś od czegoś, od całości cięciem» Odciąć gałąź. Odciąć… … Słownik języka polskiego
