Zasmucić kogoś złą nowiną.
Ta myśl go zasmuciła.
Zasmucić się bardzo, wielce.
Zasmucił się na wiadomość o chorobie przyjaciela.
Słownik języka polskiego . 2013.
zasmucać się – zasmucić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} stawać się smutnym, przygnębionym; pogrążać się w smutku, martwić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zasmucać się z błahego powodu. Zasmucić się na wieść o śmierci kogoś bliskiego. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozżalić — dk VIa, rozżalićlę, rozżalićlisz, rozżalićżal, rozżalićlił, rozżalićlony rozżalać ndk I, rozżalićam, rozżalićasz, rozżalićają, rozżalićaj, rozżalićał, rozżalićany «wzbudzić, wywołać w kimś uczucie żalu, smutku, rozgoryczenia; rozgoryczyć;… … Słownik języka polskiego
zafrasować — dk IV, zafrasowaćsuję, zafrasowaćsujesz, zafrasowaćsuj, zafrasowaćował, zafrasowaćowany przestarz. «sprawić komuś przykrość, przysporzyć komuś zmartwienia; zasmucić, zmartwić» Mocno zafrasował ojca swoim zachowaniem. zafrasować się «zmartwić się … Słownik języka polskiego
zmartwić — dk VIa, zmartwićwię, zmartwićwisz, zmartw, zmartwićwił, zmartwićwiony «stać się przyczyną czyjegoś smutku, czyjejś zgryzoty; zasmucić» Matkę zmartwiła choroba syna. Zmartwić nauczyciela nieposłuszeństwem. zmartwić się «pogrążyć się w smutku,… … Słownik języka polskiego
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny
upuścić — komuś (sobie) krwi «zasmucić kogoś, zranić czyjeś uczucia, dotkliwie komuś dokuczyć» … Słownik frazeologiczny
upuszczać — Upuścić komuś (sobie) krwi «zasmucić kogoś, zranić czyjeś uczucia, dotkliwie komuś dokuczyć» … Słownik frazeologiczny
osępieć — dk III, osępiećeję, osępiećejesz, osępiećej, osępiećpiał, osępiećeli, osępiećpiały, osępiećpiali «stać się smutnym, przygnębionym; zasmucić się, osowieć» Po przykrym zdarzeniu jeszcze bardziej osępiał … Słownik języka polskiego
zachmurzyć — dk VIb, zachmurzyćrzę, zachmurzyćrzysz, zachmurzyćchmurz, zachmurzyćrzył, zachmurzyćrzony zachmurzać ndk I, zachmurzyćam, zachmurzyćasz, zachmurzyćają, zachmurzyćaj, zachmurzyćał, zachmurzyćany «pokryć, zasnuć chmurami, chmurą» Zachmurzony… … Słownik języka polskiego
zmarkotnieć — dk III, zmarkotniećeję, zmarkotniećejesz, zmarkotniećej, zmarkotniećniał, zmarkotniećeli, zmarkotniećniały, zmarkotniećniali «stać się markotnym, zasmucić się» Zmarkotnieć usłyszawszy przykrą nowinę … Słownik języka polskiego
