Zatarasować przejście dla pieszych.
Ulica zatarasowana samochodami.
Zatarasować drzwi.
Zatarasować się w pokoju.
Słownik języka polskiego . 2013.
zatarasować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, zatarasowaćsuję, zatarasowaćsuje, zatarasowaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} zagrodzić drogę, utrudnić przejście, zastawiając je czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zatarasować drogę. Samochody zatarasowały przejście. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabarykadować — dk IV, zabarykadowaćduję, zabarykadowaćdujesz, zabarykadowaćduj, zabarykadowaćował, zabarykadowaćowany «zagrodzić drogę, przejście barykadą, uniemożliwić dostęp, wejście do czegoś, zatarasować» Zabarykadować ulicę. Zabarykadować drzwi, okna.… … Słownik języka polskiego
droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska … Słownik języka polskiego
drzwi — blp, D. drzwi «ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza; sam ten otwór» Drzwi boczne, główne. Drzwi wejściowe, kuchenne. Drzwi do pokoju, do holu, do gabinetu. Drzwi od szafy, od kuchni, od pokoju. Drzwi na schody, na … Słownik języka polskiego
pozastawiać — dk I, pozastawiaćam, pozastawiaćasz, pozastawiaćają, pozastawiaćaj, pozastawiaćał, pozastawiaćany 1. «stawiając wiele rzeczy, zakryć powierzchnię czegoś, zatarasować dostęp do czegoś» Pozastawiać stoły przekąskami, srebrem. Pokoje pozastawiane… … Słownik języka polskiego
wejście — n I 1. rzecz. od wejść. 2. lm D. wejść «miejsce, którym się wchodzi (do jakiegoś wnętrza), którym można wejść; brama, drzwi, wrota, otwór» Główne, boczne wejście. Osobne, nie krępujące wejście. Wejście frontowe a. wejście od frontu. Wejście… … Słownik języka polskiego
wyjście — n I; lm D. wyjść 1. rzecz. od wyjść ◊ Punkt wyjścia czegoś «to, co stanowi zaczątek, podstawę, podłoże czegoś» 2. «miejsce, otwór, przez który się wychodzi; drzwi» Boczne, główne, tylne, zapasowe wyjście. Pokój z wyjściem do ogrodu. Wyjście na… … Słownik języka polskiego
za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… … Słownik języka polskiego
zablokować — dk IV, zablokowaćkuję, zablokowaćkujesz, zablokowaćkuj, zablokowaćował, zablokowaćowany rzad. zablokowywać ndk VIIIa, zablokowaćowuję, zablokowaćowujesz, zablokowaćowuj, zablokowaćywał, zablokowaćywany 1. «utrudnić przejście, zastawić, zagrodzić … Słownik języka polskiego
zagrodzić — dk VIa, zagrodzićdzę, zagrodzićdzisz, zagrodzićgrodź a. zagrodzićgródź, zagrodzićdził, zagrodzićdzony zagradzać ndk I, zagrodzićam, zagrodzićasz, zagrodzićają, zagrodzićaj, zagrodzićał, zagrodzićany 1. «postawić jakąś zagrodę, oddzielić coś od… … Słownik języka polskiego
