- zaufać
- dk I, \zaufaćam, \zaufaćasz, \zaufaćają, \zaufaćaj, \zaufaćał«odnieść się do kogoś, do czegoś z ufnością; zawierzyć komuś, czemuś»
Zaufać przyjacielowi.
Zaufać losowi.
Zaufać czyjemuś słowu.
Słownik języka polskiego . 2013.
zaufać
Look at other dictionaries:
zaufać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, zaufaćam, zaufaća, zaufaćają {{/stl 8}}{{stl 7}} obdarzyć zaufaniem, odnieść się do czegoś lub kogoś z ufnością, zawierzyć komuś, czemuś; zdać się na kogoś, coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaufać komuś bezgranicznie.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Fred Poché — Fred Poché, philosophe français né le 21 mai 1960. Sommaire 1 Parcours et axes de recherches 2 Livres 3 Principaux articles 4 Liens externes … Wikipédia en Français
kłódka — 1. pot. Gęba (gębę), euf. buzia (buzię) na kłódkę! «milcz, przestań mówić, dochowaj tajemnicy»: Wynoś się, pókim dobry, i gębę na kłódkę, rozumiesz pan?! Ani słówkiem nikomu o pańskiej z....j poczcie i o tym, że mnie znasz! Ani słówkiem! A teraz… … Słownik frazeologiczny
patrzeć — 1. Dobrze komuś z oczu patrzy «ktoś sprawia wrażenie dobrego, uczciwego człowieka»: Chłopcu można zaufać. Dobrze mu z oczu patrzy. K. Orłoś, Szklarz. 2. Jak się patrzy a) «świetny, doskonały»: Hipolit był żołnierzem jak się patrzy (...). S.… … Słownik frazeologiczny
łatwowiernie — łatwowiernieej przysłów. od łatwowierny Łatwowiernie zaufać komuś … Słownik języka polskiego
nasz — nasi, odm. jak przym. «zaimek dzierżawczy odpowiadający zaimkowi osobowemu my» a) «oznacza, że to, co jest wyrażone przez rzeczownik, do którego się odnosi, jest w posiadaniu, w użytkowaniu itp. zespołu osób, z których jedną jest mówiący, lub… … Słownik języka polskiego
obdarzyć — dk VIb, obdarzyćrzę, obdarzyćrzysz, obdarzyćdarz, obdarzyćrzył, obdarzyćrzony obdarzać ndk I, obdarzyćam, obdarzyćasz, obdarzyćają, obdarzyćaj, obdarzyćał, obdarzyćany, książk. «ofiarować komuś coś; obdarować» Obdarzyć kogoś majątkiem, pieniędzmi … Słownik języka polskiego
oprzeć — dk XI, oprę, oprzesz, oprzyj, oparł, oparli, oparty I opierać ndk I, oprzećam, oprzećasz, oprzećają, oprzećaj, oprzećał, oprzećany 1. «przystawić coś do czegoś, przysunąć tak, by dotykało do czegoś, ustawić coś przy czymś albo na czymś, by się… … Słownik języka polskiego
spuścić — dk VIa, spuszczę, spuścićcisz, spuść, spuścićcił, spuszczony spuszczać ndk I, spuścićam, spuścićasz, spuścićają, spuścićaj, spuścićał, spuścićany 1. «puścić coś z góry w dół, pochylić ku dołowi, obniżyć, zrzucić, zsunąć» Spuścić głowę. Spuścić… … Słownik języka polskiego
uwierzyć — dk VIb, uwierzyćrzę, uwierzyćrzysz, uwierz, uwierzyćrzył «dać wiarę czemuś, przyjąć coś za prawdę; zaufać komuś» Uwierzyć w czyjeś słowa, czyimś słowom. Uwierzyć komuś na słowo. Uwierzyć w plotki, w pogłoski. Uwierzyć w czyjąś szlachetność. ◊ Nie … Słownik języka polskiego
